goede mensen – Dichtgedachten #072 P

Geloof in goede mensen – Dichtgedachten #072

Je hoort het tegenwoordig steeds vaker: mensen hebben steeds meer moeite om te geloven dat er nog goede mensen zijn. Dat is eigenlijk heel raar. Want als je moeite hebt met het feit dat er zoveel ‘slechte’ mensen zijn, of mensen die slechte dingen doen, dan ben je waarschijnlijk zelf niet zo’n persoon.
Dus eigenlijk betekent dat, dat wanneer je moeite hebt te geloven dat er nog fijne mensen zijn, je zelf onmiddellijk het tegendeel bewijst (of dat in ieder geval zou moeten doen). Dat klinkt misschien een beetje gek, maar dat maakt het niet minder waar. Stel je voor dat er 100 mensen zijn die het verschrikkelijk vinden dat er zoveel ellende is in de wereld, en al die mensen vragen zich collectief af: zijn er nog wel mensen die goed zijn? Jazeker, in ieder geval die 100 die het zich afvragen (waarbij je goed niet moet verwarren met perfect). Daarom ben ik zo’n groot voorstander van de gedachte: liefde wint het van haat.
Er gebeuren op dit moment héél veel slechte dingen in de wereld, maar ik kan je op een briefje geven, dat er voor ieder mens die dat doet, duizend mensen zijn die dat verschrikkelijk vinden. En als die duizend mensen de liefde die ze in zich hebben nu eens keihard uit zouden dragen, in plaats van alleen maar bang te zijn (wat ook logisch is), dan verandert de wereld razendsnel.
Vraag je niet af of er nog goede mensen zijn, wees een goed mens en trek iedereen met je mee. Zo simpel is het.
Houd geloof in goede mensen,
ook al doet men je soms pijn,
dat ze bestaan kun je bewijzen,
door er zelf eentje te zijn.

Gedicht over kracht en zelfvertrouwen

Een glimlach – Dichtgedachten #915

Een glimlach is bijzonder lastig om niet te beantwoorden. Wanneer je iemand ziet en je werpt hem of haar een glimlach toe, dan wordt die lach negen van de tien keer beantwoord met eenzelfde glimlach. Niet altijd natuurlijk, soms zijn mensen onverstoorbaar nors, maar juist dan is het belangrijk om je niet door die ene uitzondering te laten ontmoedigen. Uiteindelijk wint licht altijd van donker.
De eerste donkere kamer die niet oplicht wanneer je een kaarsje aansteekt, moet nog gebouwd worden. Niet iedereen hoeft de hele dag maar te lachen natuurlijk, maar als je het gevoel hebt dat iemand een glimlach kan gebruiken, werp hem of haar dan je grootste en meest oprechte glimlach toe. Het zal je verbazen waar dat soms toe kan leiden.
Als je iemand zonder glimlach ziet,
schenk de jouwe dan een keer.
Gedeelde liefde eindigt niet,
het wordt alleen maar meer.

Vol hoofd - Dichtgedachten #896

Vol hoofd – Dichtgedachten #896

Een vol hoofd legen. Toen ik dit gedicht publiceerde was de meestvoorkomende reactie: ‘Was het maar zo simpel’. Dat verbaasde me nogal. Ten eerste omdat, zoals ik vaker schrijf, als het eenvoudig is, dan was er geen gedicht voor nodig, maar ten tweede vooral omdat het legen van een kledingkast als simpel en eenvoudig werd ervaren.
Wie ooit wel eens een kledingkast echt heeft moeten ruimen, weet dat daar helemaal niets eenvoudigs aan is. Bij elk kledingstuk moet je een afweging maken: ga ik dit nog gebruiken, of niet. En als ik het dan niet meer ga of kan gebruiken, houd ik er dan aan vast uit nostalgische of emotionele redenen, en sta ik toe dat het plek inneemt in mijn kast? Of neem ik er afscheid van, en maak ik ruimte voor iets nieuws, voor nieuwe nostalgie en nieuwe herinneringen. Dat is niet makkelijk, dat is heel erg moeilijk.
Met gedachten is het precies zo. Sta je gedachten toe om je hoofd te blijven domineren, ook als je ze niet meer nodig hebt? Of ga je eraan werken om ze te ruimen, om plek te maken voor iets nieuws, met nieuwe gevoelens. Mijn antwoord op de vraag is dan ook simpel. ‘Was het maar zo simpel?  Nee, ‘Het is nét zo moeilijk’. Maar de mooiste dingen liggen aan de andere kant van moeilijk. Daarover gaat dit gedicht.
Je hoofd is als een kledingkast,
als het vol begint te raken,
verwijder dan wat niet meer past,
om ruimte voor iets nieuws te maken.

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00