dichtgedachten_525.png

Angst – Dichtgedachten #525

Er zijn op dit moment heel veel mensen bang door alles dat er in de wereld gebeurt. En angst kan een hele constructieve emotie zijn, zo lang je haar maar niet de overhand geeft. Angst kan ervoor zorgen dat we beter naar elkaar gaan kijken, dat we kiezen voor verandering. Maar angst kan er ook voor zorgen dat we het geloof verliezen in alles dat goed is. Dat laatste is natuurlijk niet constructief. Het is prima om een beetje bang te zijn, maar laat angst je niet verblinden. Er gebeuren óók fantastische dingen in de wereld, probeer die ook te zien. We leven in de meest verschrikkelijke tijd, én wel even in de meest fantastische tijd.
Het is niet dat je niet bang mag zijn,
dat is juist wat ons mensen maakt.
Als je maar zorgt dat door die vrees en pijn,
het mooie niet vergeten raakt.

dichtgedachte_226-300x225.png

Een echte vriend – Dichtgedachten #226

‘Hoe gaat het met je?’ De kans is groot dat je standaardantwoord is: ‘Ja goed’, wanneer iemand je deze vraag stelt. Zelfs als het allesbehalve goed met je gaat. Daar is op zich niet zo heel veel mis mee, immers, je kunt niet aan de hele wereld je levensverhaal ophangen. Hoe het écht met je gaat, vertel je doorgaans vooral aan de mensen die heel dichtbij je staan. Het mooiste daarvan is dat je echte vrienden, de mensen die je door en door kennen, je waarschijnlijk nooit zullen vragen hoe het met je gaat. Simpelweg omdat ze aan je zien, voelen en merken dat het niet zo lekker gaat als anders. En als je écht geluk hebt, dan spreken ze je daarop aan en helpen ze je waar ze je helpen kunnen. Dat zijn de mensen die je kunt vertrouwen, de mensen die waarschijnlijk een leven lang bij je zullen blijven.
Een echte vriend is iemand,
die je verdriet herkent.
Wanneer je de rest hebt doen geloven,
dat je gelukkig bent.

dichtgedachte_520.png

Jij bent wie je besluit te zijn – Dichtgedachten #520

Als ik mijn karakter zou moeten laten bepalen door alles dat me is overkomen, dan zou ik een ellendig persoon zijn. Het probleem met leed is dat we het vaak veel meer macht geven dan het verdient. Je rugzak raakt steeds voller en is soms niet eens meer te dragen. Dat is begrijpelijk en daar mag je best aan toegeven. Zolang je maar je rugzak draagt, en niet je rugzak wordt. Je hebt in het leven weinig controle over alles dat je overkomt, maar wel over wat je daarmee doet. Verdriet en geluk vormen je, maar uiteindelijk sta je nog altijd zelf aan het roer. Met alles dat ik voor mijn kiezen heb gekregen, had ik makkelijk een heel ellendig persoon kunnen worden. Ik weiger dat. Ik kies ervoor om dankbaar te zijn voor alles dat ik heb, in plaats van boosheid te voelen om alles dat me is afgenomen. Ik draag mijn rugzak, maar ik bén hem niet.
Je bent niet je vreugde, noch je pijn,
dat is slechts wat je leven kleurt.
Jij bent wie je besluit te zijn,
wat er ook gebeurt.

dichtgedachte475.jpg

Dit is je leven – Dichtgedachten #475

Wanneer ik een gedicht schrijf over het najagen van je dromen, dan krijg ik vaak reacties van mensen die aangeven dat ze we zouden willen, maar niet durven. Die angst is mij niet onbekend, maar er is één angst groter dan de angst om te falen en dat is de angst om ooit wakker te worden aan het einde van mijn leven, en me te realiseren dat ik mijn mooiste kansen gemist heb.
We roepen heel vaak ‘je leeft maar één keer’ maar realiseren ons lang niet altijd wat dat betekent. Er komt een moment dat je leven bijna voorbij is, dat er écht geen tijd meer is om te doen waar je van droomt. Als je bang bent, als je piekert over alle mogelijke consequenties, denk dan aan dát moment. Niets is zo verdrietig als niet doen met je leven wat je ermee doen bent. Angst mag je remmen, maar niet blokkeren. Leef het leven waar je recht op hebt.
Probeer het mooiste na te streven,
volg je gevoel en intuïtie.
Onthoud, dit is je leven,
geen generale repetitie.

dichtgedachte467.jpg

Je denkt dat je de tijd hebt- Dichtgedachten #467

Het is één van de meest pijnlijke realisaties in de wereld. Je denkt dat je de tijd hebt, en ineens blijkt dat niet zo te zijn. Onheil zit vaak ik een klein hoekje en treft je meedogenloos en razendsnel. In een fractie van een seconde kan je hele leven op z’n kop staan. Ik heb dat zelf ervaren toen mijn moeder overleed. Ik was helemaal lyrisch van de film Love Actually, die ik in december 2003 in de bioscoop had gezien. In het voorjaar van 2004 kwam de film uit op DVD, en na al mijn verhalen wilde mijn moeder hem dolgraag zien. Ik zei haar dat ze de film niet moest gaan kijken, omdat het een échte heerlijke kerstfilm was. Ze moest minstens wachten tot november. In oktober kreeg ze de diagnose longkanker, en in november is ze gecremeerd. Dat was het keiharde moment waarop ik leerde om niets uit te stellen. Nu ging dit maar over een film, dat kun je dramatischer maken dan het is. Maar het gebeurt vaak genoeg dat we zaken uitstellen die niet uitgesteld hoeven worden, simpelweg omdat we denken dat we tijd hebben. Als er iets is dat je wilt doen, alleen of met een ander en je kán het nu doen, doe het dan nu. Morgen is geen garantie.
Je denkt dat je de tijd hebt,
en daar gaat het vaak fout.
Begin vandaag nog aan je dromen
en koester dat waarvan je houdt

Dichtgedachten_687.jpg

Alleen jij weet wat je kunt – Dichtgedachten #686

Bij het schrijven van dit gedicht moest ik direct denken aan Idols. Mensen die denken dat ze kunnen zingen en vervolgens genadeloos worden afgemaakt door een jury. Want het is waar: soms geloof je in iets en blijk je het volledig mis te hebben. Op een gegeven moment zul je dat moeten toegeven en je ergens anders op moeten richten. Of, als het iets is dat je heel leuk vindt, het gewoon blijven doen en negeren wat een ander daarvan vindt. Maar het belangrijkste is: de wereld zit vol met mensen die je vertellen wat je wel en niet kunt doen. Het is verstandig om daar niet (direct) naar te luisteren. Er is maar één persoon die echt weet wat je motivatie, doorzettingsvermogen en droom is en die persoon ben jijzelf. Laat je niet leiden door de stemmen van 17 miljoen mensen in Nederland. Uitzonderingen daargelaten weet jij doorgaans zelf héél goed wat je wel en niet kunt.

Zodra je bent vergeten,
dat jij bepaalt wat je kunt doen,
dan groeit de stem van je geweten,
van één naar zeventien miljoen.

Dichtgedachten_682.jpg

Geluk ten koste van een ander – Dichtgedachten #682

Ik heb eerder al eens geschreven dat iedereen in principe op zoek is naar geluk. Hoewel daar dan veel instemmende reacties op zijn, zijn er ook altijd mensen die vinden dat dat niet klopt (en dat mag). Die zeggen, en terroristen dan, die zijn alleen op zoek naar narigheid. Deels klopt dat, maar zij doen dat omdat ze zelf iets nastreven (hoe walgelijk ook). Zij zoeken daarin hun eigen geluk ten koste van een ander. Er zijn overigens heel veel mensen die dat doen, hun eigen gerief zoeken ten koste van een ander. Het interessante daaraan? Je zult het nooit vinden. Ultiem geluk vind je door het te brengen, niet door het te nemen. Daarover gaat vandaag het gedicht.

Iedereen streeft naar geluk,
maar waarin sommigen verschillen,
is dat ze hun eigen stuk,
ten koste van een ander willen.

Dichtgedachten #382 – Dromen over morgen

We doen het natuurlijk allemaal, dromen over morgen, over alles dat we nog willen doen en bereiken. Soms kunnen we daar echter enorm in doorslaan en zijn we zo bezig met morgen, dat we vergeten te genieten van vandaag. Logisch, maar ook gevaarlijk, want morgen is niet gegarandeerd. Daarover gaat het gedicht van vandaag.
Droom niet zoveel over morgen,
dat je vandaag daardoor vergeet.
Probeer ook in het nu te leven,
het is voorbij voor je het weet.

dichtgedachten_380.jpg

Dichtgedachten #380 – Denken en voelen

Denken en voelen, het zijn twee totaal verschillende elementen van ons moreel kompas, en ze zorgen vaak voor zoveel verwarring. Het is niet verstandig om altijd blindelings te doen wat je hart je ingeeft, maar het is wel goed om naar je hart te luisteren. Soms klopt alles op papier, is een stap intellectueel heel logisch, maar sputtert je gevoel tegen. Dat zijn de momenten om naar je hart te luisteren.

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00