Oud, we willen het allemaal worden, maar niemand wil het zijn. Het is een thema waar ik al mee worstel vanaf dat ik heel erg jong ben, ik was panisch om ouder te worden. Maar nu dat heel langzaam maar zeker aan het gebeuren is, verlies ik die angst. Begin ik mijn beginnende rimpels, die kale plek op mijn achterhoofd te waarderen. Het is niet het bewijs van mijn verval, het is het bewijs dat ik er nog steeds mag zijn. En daarmee is elke rimpel een overwinning.
Ik vind je mooi met al je rimpels,
het is als braille in je gezicht.
Zodat ik je altijd lezen kan,
zelfs met mijn ogen dicht.
Liefde en vriendschap
Dichtgedachten #512: Rimpels
Tijdreizen – Dichtgedachten #474
Het heeft me altijd enorm gefascineerd: hoe kan het dat iets of iemand er niet meer is, terwijl een foto mij het tegendeel bewijst. Het was de reden dat ik vroeger niets van foto’s wilde weten, ik vond het zo confronterend om iets te zien dat niet meer bestond. Vooral ook omdat mijn ogen op dat moment het tegendeel bewezen: ik zie het, dus hoe kan het niet bestaan?
Het is een van de mooiste én moeilijkste dingen die foto’s ons geven: de mogelijkheid om door de tijd te reizen, naar een tijd waarin iets bestond, dat nu nog slechts een herinnering is. Juist daarom probeer ik tegenwoordig niet zoveel foto’s meer van alles te maken, om mijn tijdreismomentjes bijzonder te houden.
Men denkt dat tijdreizen niet kan,
maar dat zegt mij niet zoveel.
Want elke foto die ik van jou zie,
bewijst het tegendeel.
Ruzie – Dichtgedachten #273
Het moeilijke van ruzie is dat er twee partijen zijn die allebei van mening zijn dat de ander het niet bij het juiste eind heeft. Het interessante is, zelfs al ben je 1000% overtuigd van het feit dat je onrecht wordt aangedaan en dat jij niets verkeerd hebt gedaan, dan nog kan er pas aan een oplossing gewerkt worden als je zelf óók bereid bent om te kijken naar wat jouw aandeel in dit verhaal is.
Het interessante is dat toen ik vorig jaar dit gedicht postte: er veel reacties waren van mensen die zeiden: ja, dat zouden ze inderdaad eens moeten doen. Dat is dus precies het tegenovergestelde van wat dit gedicht bedoelt, want de boodschap was: kijk niet naar hen, maar naar jezelf. Het waren logische reacties, want er is niets moeilijker dan naar je eigen aandeel kijken, als je zó zeker bent van het feit dat wat iemand tegen je doet en zegt oneerlijk is. Dat verklaart dan ook waarom ruzies vaak zo lang doormodderen en daarover gaat dit gedicht.
Een ruzie kent nooit één partij,
en de oplossing wordt pas verkregen,
als beide kanten, dus ook jij,
je ongelijk wilt overwegen.
Vriendschap – Dichtgedachten #385
Relaties, of het nu gaat om vriendschap of liefde, kunnen moeilijk zijn. Dat wil niet per definitie zeggen dat het een slechte relatie of vriendschap is. Soms komen de allermooiste vriendschappen juist voort uit situaties waarin het in eerste instantie helemaal niet zo soepel liep. Ook is het niet direct zo dat, als het vaker niet leuk is dan wel, je daarop de relatie dient te evalueren.
Soms heb je gewoon perioden dat het niet lekker gaat en héél soms betekent dat dat het beter is om er niet mee verder te gaan, maar lang niet altijd. Waar je echter wél beter een grens aan kunt stellen is aan de liefde die je geeft aan iemand die niets teruggeeft. Liefde en vriendschappen draaien niet om voor wat hoort wat, en soms geef je meer dan je krijgt of andersom. Maar over de gehele linie moet dat enigszins in balans zijn. Blijf geen liefde steken in iemand die alleen maar consumeert. Mensen die blijven vragen tot je niets meer te geven hebt. Zodra het op is, zijn zij de eerste die je verlaten. Het is tweerichtingsverkeer, soms iets meer, soms iets minder, maar uiteindelijk in balans.
Vriendschap wordt pas moeilijk,
als je liefde investeert,
in iemand die niets geeft,
maar uitsluitend consumeert.