Dit gedicht is een belangrijke voor me. Er zijn perioden in mijn leven geweest waarin ik het echt heel druk had en weinig contact met anderen had. Ik kreeg dan eens in de zoveel tijd de kritiek dat ik nooit belde. Aanvankelijk trok ik me dat onzettend aan, want ik voelde me schuldig en ik wilde niet dat mensen het gevoel hadden dat ze niets voor me betekenden. Totdat ik ineens besefte dat ze mij al die tijd ook niet hadden gebeld. Had mijn telefoon roodgloeiend gestaan en kwam er nooit een poging vanuit mijn kant, dan zou de kritiek terecht zijn geweest. Tegenwoordig is mijn antwoord dan ook steevast: ‘Hey, de telefoon rinkelt twee kanten op he?’ Het is een kort maar heel effectief zinnetje, die mensen óf inzicht geeft, óf heel erg boos maakt. In beide gevallen weet je precies wat voor vlees je in de kuip hebt.
Daarover gaat dit gedicht:
Je klaagt dat ik je weinig bel,
maar daar snap ik weinig van.
Want besef je eigenlijk wel,
dat je mij ook bellen kan?
Zo waar.
Helemaal mee eens
Is helemaal waar
Op een gegeven moment ben ik er dan ook wel klaar mee wat dan vaak gelijk einde contact betekend…..moeilijk maar ik leg mij er dan maar bij neer…..aan een dood paard blijven trekken heeft tenslotte ook geen zin….
Ja zo gaat het idd. En beetje bij beetje verwateren de contacten het besef dat het van beiden kanten moet komen missen veel mensen.
Dat ondervind ik ook bv met
Groeten van buren of bekenden, dat deed ik bijna altijd als eerste, op een gegeven moment dacht ik daar hou ik nu mee op en was benieuwd of het zou werken, maar ik kreeg het idee dat ze dachten dat er met mij iets mis was, ipv ik kan ook haar ook als eerste Groeten, na een hele tijd valt het kwartje nu, en gaat het de normalere kant op, mijn geduld wordt beloond.
Goedemorgen 100% waar
Mooi gedicht weer vandaag Martin.
Het contact moet wel van twee kanten komen en anders heeft het helaas geen zin meer
Ja het is een rake
Ja en als je dan na vele malen contact zoeken een belletje terug vraagt zijn ze boos.
Jammer dan denk ik maar….
Nou Martin, bedankt voor deze effectieve zin!!!! Het contactgedrag is moeilijker te ontleden, als het geklaag via een omweg tot je komt. Iets gaat dan een soort eigen leventje leiden. Zo van….Hij/zij belt ook nooit….(vergezeld van een verongelijkt gezicht, dat gevoelsmatig nog meer boekdelen spreekt) Als je degene dan erop aanspreekt, zeggen ze dat andere mensen dat verkeerd hebben begrepen of zo iets….Dus…inderdaad: JIJ bent altijd de schuld. Ronduit gezegd: Ik haat vaagheden, hinten, en praten via een omweg dmv. familie of…”de groep” Want het levert vaak vage schuldgevoelens op, en je weet niet hoe je het moet aanpakken. En…idd. als je het druk hebt is er natuurlijk gewoon geen ruimte voor sociale prietpraat. Maar…Prietpraters kunnen zich moeilijk verplaatsen in iemand die het erg druk heeft, en aan werkgerelateerde verplichtingen moet voldoen.
Dat is hetzelfde met koffie/theedrinken, ik ga bij kennissen koffiedrinken, dan zeggen ze kom maar eens weer , gezellig, ja zeg ik dan ik vindt het ook gezellig, maar ik heb ook koffie/thee !!!
Mooi omschreven en klopt ook wel. Ik denk dat velen hetzelfde mee maken.
m.v.g. Kathy