mei
In het algemeen ben ik vrij optimistisch. Maar soms weet ik echt even niet meer wat ik moet denken. Als ik zie wat mensen elkaar toeschreeuwen, zowel op straat als op sociale media, vraag ik me af waar we naartoe gaan.
Als mensen worden aangevallen op straat omdat ze ‘anders’ zijn, of dit nu komt doordat ze een andere geaardheid hebben, of een ander geloof, of een andere huidskleur, dan krimp ik in elkaar.
Als ik vervolgens zie hoezeer bepaalde daden gegeneraliseerd worden en bevolkingsgroepen over een kam worden geschoren, doet dat me pijn.
Los van het feit dat het internet de wereld steeds kleiner maakt, maakt het internet het ook steeds makkelijker voor mensen om onwaarheden te verspreiden en elkaar op te jutten. Om verdeeldheid te zaaien en elkaar de schuld te geven van van alles.
Ik denk niet dat vroeger alles beter was, want moderne techniek heeft ook heel veel goeds gebracht. Maar ik ben soms wel bang wat voor effect dit heeft op mensen.
Begrijp me niet verkeerd, vroeger kwam discriminatie ook voor, werden mensen ook aan de schandpaal genageld en kregen mensen ook hun straf. Maar nu gebeurt dit op veel grotere schaal, met vaak veel grotere gevolgen.
En we kunnen er soms best wat beter over nadenken voordat we klakkeloos geloven wat er op het internet staat, of even ademhalen voordat we een gemene opmerking plaatsen.
Dat is de gedachte achter dit gedicht:
De wereld is totaal veranderd,
en van binnen, heel misschien,
ben ik dankbaar dat jij al dat leed,
niet meer hebt hoeven zien.
Lees ook:
Kracht
Kracht
Positiviteit
Ik ben het helemaal met jou eens. Er is geen verdraagzaamheid en begrip meer . Ook mij kan dat soms angst aanjagen. En ik ben blij dat ik niet alles meekrijg . Het klinkt egoitisch, maar zo bedoel ik het niet. Ik zou er anders depressief van kunnen worden……
Precies!
Dat klopt inderdaad, alleen de mensen die hard schreeuwen hoor je de andere kant hoor je niet maar die zijn er ook hoor .
Veel is aangeleerd jammer genoeg, kwestie van opvoeding
Vroeger ging ook veel verkeerd maar nu is het naar mijn idee veel heftiger. We gunnen elkaar het licht niet meer in de ogen.
Mooi gedicht en ik ben het zo met je eens!
Lieve Martin het is helemaal waar wat je schrijft, maar ik geloof wel dat er een mooiere en liefdevolle wereld aan komt het heeft nog even tijd nodig. Groetjes en een fijne dag voor iedereen.
In enkele zinnen juist verwoord wat ik vaak denk, de vooruitgang brengt tevens rare verborgen lagen van de mens naar boven. Verdraagzaamheid is vaak ver te zoeken, blij dat ik niet meer jong ben. Mooie dag , dankjewel om dit te delen.
Deze gedachte had ik in de corona tijd. Mijn zoon overleed in 2013 en dacht in de corona tijd ochh dat hoef jij niet meer mee te maken. Al jou vrienden hadden het moeilijk met het thuis zitten.
Het is een totaal andere wereld geworden. Inderdaad blij, dat hebben we al vaker tegen elkaar gezegd, dat onze moeder dit niet meer meemaakt. Zij zou er slapeloze nachten van hebben op haar oude dag.
Het is weer een mooi gedicht! Ik sprak laatst een goede kennis die tegen de 80 loopt en hij zei: ik ben blij dat ik nu ,in deze tijd, niet meer jong ben. Ik begreep hem gelijk!
Het is een vreselijke tijd met al die oorlogen en niet wetende hoe dit zich verder ontwikkeld. Hopelijk blijven wij buiten schot.
Dank je wel voor dit gedicht Martin.
Mijn vader(bijna 89) is 6 jaar geleden overleden en begreep de mogelijkheden niet van een mobiele telefoon laat staan wat er nu allemaal om ons heen gebeurd. Dan denk ik wat jij nu schreef…