Mijn hele jeugd lang heb ik geloofd dat ik dom was. Ik begreep de vragen op school niet, onderwijzers begrepen niet wat ik bedoelde, en van klasgenoten kreeg ik regelmatig te horen dat mijn opmerkingen écht ontzettend dom waren. Pas op mijn veertiende viel het kwartje: ik denk simpelweg anders.
Ik kreeg inzicht in wat er van me verwacht werd en – omdat ik school wel goed wilde afronden – gaf ik de antwoorden die van me verwacht werden, en zo fietste ik uiteindelijk alsnog het VWO door. Daarna was ik er klaar mee, ik wilde de wereld zélf ontdekken, op míjn voorwaarden.
Dat je iets niet begrijpt, wil niet direct zeggen dat je dom bent (bovendien vind ik dom sowieso een verschrikkelijke term). Het betekent doorgaans dat je anders denkt en dát kan nog wel eens wat ruis op de lijn veroorzaken.
Iets niet begrijpen is niet stom, zegt niets over intelligentie. Je denkt niet extra slim of dom, maar op een andere frequentie.
Iets niet begrijpen is niet stom,
zegt niets over intelligentie.
Je denkt niet extra slim of stom,
maar op een andere frequentie.
