Ook al is dit heel onhandig, we kijken vaak naar andere mensen. Hoe doen andere mensen het? Hebben zij een mooier huis? Meer geld, een mooiere auto, een betere relatie, een groter verdriet?
Zelf probeer ik hiermee te stoppen, en me niet meer te vergelijken met een ander. Op wat voor gebied dan ook. Want ten eerste weet je niet wat iemand precies meemaakt, en ten tweede weet je ook niet hoe diegene daarop reageert.
Dus ja: als je heel objectief kijkt, kunnen veel dingen erger. Je hebt vanavond een bord met eten voor je op tafel, je hebt een dak boven je hoofd, je woont in een land met voorzieningen en waar we proberen om voor elkaar te zorgen.
Maar cijfer je eigen gevoelens niet weg. Jij mag voelen wat je voelt, en hoeft dit niet te vergelijken met hoe een ander het ervaart. Verwerk op je eigen manier en op je eigen tempo, en het is oké om je een keer niet goed te voelen.
Dan kun je uiteindelijk, wanneer je er zelf klaar voor bent, weer sterker opstaan.
Daarover gaat dit gedicht:
Men zegt vaak: ‘het kan altijd erger’,
Maar realistisch is dat niet.
Want hoe kun je een oordeel vellen,
over andermans verdriet?
Iedereen verwerkt het op zijn manier.!!!
De mensen rond je hebben niet altijd begrip voor verdriet , zelf al veel ondervonden , ieder draag zijn rugzak ,maar ze weten niet hoe zwaar die rugzak is ,
Ik zeg het altijd tegen mijzelf.
Lawine van medische problemen. Zelfs toen de diagnose van onvriendelijke cellen werd gezegd!
Nooit tegen een ander…wel blijft hoop houden “al is het donker, het wordt weer licht”. Want dat heb ik zelf wel zo ervaren!
En vaak slaat het dag,, gedicht ook op je eigen situatie….dat moet dan zo zijn!
Positief verder gaan, helpt!