Er heerst de laatste tijd nogal een negatieve trend in Nederland…in de hele wereld eigenlijk. Het collectieve gevoel dat we met z’n allen naar de verdoemenis gaan en dat de wereld niet meer te redden is. Dat is natuurlijk heel erg logisch. Er gebeuren verschrikkelijke dingen om ons heen, dingen die we zelf niet eens zouden durven bedenken.
De wereld is daadwerkelijk een stukje enger dan vroeger, niet zozeer omdat er nu meer gebeurt, maar simpelweg omdat we er nu meer over horen. Dat is eng, en ik weet ook niet wat we daarmee moeten. Maar dat we met z’n allen naar de verdoemenis gaan, dat geloof ik niet. Ik zie nog altijd zo verschrikkelijk veel mooie dingen in de wereld, en daar wil ik me ook graag op richten.
Door iets meer te delen met elkaar, en het leven als geheel leuker te maken, halen we ellende niet weg, maar we zorgen er wel voor dat we zelf het laatste beetje positiviteit niet verloren laten gaan. Want het leven is, wat mij betreft, nog altijd de moeite waard om er iets moois van te maken.
Laten we dit jaar iets meer delen,
en iets minder vergelijken.
Omdat het leven, net als Facebook,
de moeite waard is om te ‘liken’.
De moeite waard – Dichtgedachten #4
Liken – Dichtgedachten #032
Onze vrienden op Facebook zijn vaak onze vrienden niet. We liken soms een bericht van iemand, terwijl we hen in het echt nooit spreken. Ik zou het mooi vinden als we elkaar in het echt wat vaker een duimpje omhoog zouden geven. Even zeggen: ‘hey, ik vind het leuk wat jij doet’. Maar ook: ‘Wat jij nu doet, vind ik niet zo leuk’ in plaats van niets zeggen en wrok op laten bouwen.
Zo makkelijk als we emoties delen op Facebook, zo makkelijk zouden we die in het echt moeten delen. Daar zou de wereld een stuk minder beladen van worden.
Als wij in het echt,
elkaar wat vaker zouden liken,
dan zou de wereld snel, oprecht,
zo mooi als Facebook blijken.