Stress is een verlammend verschijnsel. Soms gebeuren er in het leven duizend dingen tegelijk, en heb je het gevoel dat je constant moet rennen om niet bedolven te worden onder de ellende. Het ironische is echter dat je vaak juist onder die ellende bedolven raakt als je blijft rennen. Het is gevoelsmatig het meest onlogische dat je kunt doen als je duizend dingen te doen hebt: even rust nemen.
Toch zal juist die rust ervoor zorgen dat je de dingen efficiënter aanpakt, waardoor de stress direct minder wordt. Ik heb het zo vaak zien gebeuren (ook bij mezelf overigens), mensen die zeggen: ‘Maar ik kán nu even geen rust nemen, die tijd is er niet’. Dat het zo voelt is logisch, maar juist door even pas op de plaats te maken op een moment dat het écht niet gaat, creëer je overzicht, ga je helderder denken en neem je betere beslissingen waardoor de tijd die je voor bepaalde dingen nodig hebt soms meer dan gehalveerd wordt.
Ren niet als kip zonder kop rond, neem even een klein momentje rust voor reflectie, en je problemen zijn een stuk makkelijker op te lossen.
Juist als het niet gaat,
forceer dan een moment van rust.
Omdat je in ontspannen staat,
een brand veel efficiënter blust.
Gedichten
Elke dag plaats ik op deze website een gedicht van vier regels. Mijn Dichtgedachten zijn geen adviezen, maar kleine berichtjes waarmee ik mezelf probeer te herinneren aan hoe ik het leven wil zien. De gedichten zeggen niets over wie ik ben, maar wel over wie ik graag zou willen zijn. Ik hoop dat jij er ook iets aan hebt.
Stress – Dichtgedachten #905
Zorgen maken – Dichtgedachten #892
Zorgen maken, het is één van de meest zinloze bezigheden die je kunt verzinnen. En als je iemand bent die veel piekert, zal iedereen om je heen het zeggen: je moet je eens niet zo’n zorgen maken. Maarja, ga dat maar eens doen.
Het geheim zit hem in het omdraaien van de opdracht. Als ik tegen jou zeg dat je niet aan een appel moet denken, denk je direct aan een appel. Maar als ik tegen jou zeg denk eens aan een banaan, dán ben je die appel onmiddellijk vergeten. Het gaat er dus niet om wat je niet moet doen, het draait erom wat je wél kunt doen.
Probeer je niet géén zorgen te maken, daarmee richt je de focus alleen maar op die zorgen. Vul je tijd gewoon met andere dingen, een boswandeling, een kopje thee, gewoon, dingen doen die je leuk vindt (en die hoeven geen geld te kosten). Daarover gaat dit gedicht.
Als je de tijd die je spendeert,
aan zinloos piekeren en zorgen,
in iets leukers investeert,
ben je veel strijdbaarder morgen.
Vol hoofd – Dichtgedachten #896
Een vol hoofd legen. Toen ik dit gedicht publiceerde was de meestvoorkomende reactie: ‘Was het maar zo simpel’. Dat verbaasde me nogal. Ten eerste omdat, zoals ik vaker schrijf, als het eenvoudig is, dan was er geen gedicht voor nodig, maar ten tweede vooral omdat het legen van een kledingkast als simpel en eenvoudig werd ervaren.
Wie ooit wel eens een kledingkast echt heeft moeten ruimen, weet dat daar helemaal niets eenvoudigs aan is. Bij elk kledingstuk moet je een afweging maken: ga ik dit nog gebruiken, of niet. En als ik het dan niet meer ga of kan gebruiken, houd ik er dan aan vast uit nostalgische of emotionele redenen, en sta ik toe dat het plek inneemt in mijn kast? Of neem ik er afscheid van, en maak ik ruimte voor iets nieuws, voor nieuwe nostalgie en nieuwe herinneringen. Dat is niet makkelijk, dat is heel erg moeilijk.
Met gedachten is het precies zo. Sta je gedachten toe om je hoofd te blijven domineren, ook als je ze niet meer nodig hebt? Of ga je eraan werken om ze te ruimen, om plek te maken voor iets nieuws, met nieuwe gevoelens. Mijn antwoord op de vraag is dan ook simpel. ‘Was het maar zo simpel? Nee, ‘Het is nét zo moeilijk’. Maar de mooiste dingen liggen aan de andere kant van moeilijk. Daarover gaat dit gedicht.
Je hoofd is als een kledingkast,
als het vol begint te raken,
verwijder dan wat niet meer past,
om ruimte voor iets nieuws te maken.
Stap voor stap – Dichtgedachten #866
Stap voor stap: Vaak gaan dingen ons niet snel genoeg in het leven. We zijn op weg naar een doel en het lijkt wel alsof dat doel nooit binnen bereik is. De waarheid is echter dat zelfs het allerkleinste stapje je dichterbij je doel brengt, en heel veel kleine stapjes maken een grote. Het is voor ons vaak moeilijk om dat te zien, maar echt stilstaan doe je bijna nooit. Soms is achteruitgang ook een stapje vooruit, alleen zie je dat nog niet zo.
Het maakt niet uit hoe snel je gaat,
het is belangrijk om te snappen,
dat je ook dichter bij het einddoel staat,
na hele kleine stappen.
Dit gedicht is gepubliceerd in de vierde Dichtbundel.
Machteloosheid – Dichtgedachten #878
Machteloosheid: Onze gedachten nemen vaak een loopje met ons. Dat kan soms heel vervelend zijn, maar gelukkig kun je daar een stokje voor steken. We zijn lang niet zo machteloos als het soms lijkt wat onze gedachten betreft. Want hoe stuurloos je soms ook lijkt, jij staat toch echt aan het roer, en als bepaalde gedachten je niet bevallen, dan kun je die wel degelijk sturen.
Niet piekeren? Dat is me nog nooit gelukt, maar het lukt me wél steeds beter om bepaalde gedachten zo te boetseren dat ze me helpen in plaats van belemmeren. Dat maakt het gevoel van machteloosheid een stuk minder.
Jij bent baas in eigen hoofd,
zelfs al lijkt dat soms van niet.
Waar je het meeste in gelooft,
dat is hoe jij de wereld ziet.