Wanhoop – Dichtgedachten #1244

Zeggen dat er geen slechte mensen ontstaan, zou naar mijn idee wat ver gaan. Sterker nog, er zijn een heleboel mensen die tot vreselijke dingen in staat zouden zijn als de omstandigheden ernaar zouden zijn.

Wat zou jij doen als je tot het uiterste gedreven werd? Als iemand je kinderen iets zou aandoen, of als het een jij of zij-scenario zou worden?

Je hebt nu eenmaal niet alles in de hand. Soms gaan dingen zo verkeerd, dat je niet meer weet hoe je eruit kunt komen. Dan reageer je niet altijd rationeel meer. Als je aan het eind van zo’n uitbarsting staat, kan dat heel vervelend zijn. Maar als je je realiseert dat het niet tegen jou bedoeld is en dat dit een manier is om met een situatie om te gaan, kun je misschien proberen de persoon te helpen.

Want ook al kan iemand onprettig handelen uit wanhoop, dit hoeft niet te betekenen dat hij of zij een onprettige persoon is. En met een beetje hulp komt hij of zij misschien wel weer wat beter in z’n vel te zitten.

Daarover gaat dit gedicht:

Geen mens wordt boos geboren,
niemand ontstaat gemeen.
Maar wie groeit raakt soms verloren,
en slaat uit wanhoop om zich heen.

Lees ook:

Tegenslag

Tegenslag

Tegenslag

Geluk