Straf – Dichtgedachten #874

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Verraad is een van de ergste dingen die je kan overkomen. Een pijnlijke gebeurtenis is al erg genoeg zonder dat het ook nog wordt gedaan door iemand die je vertrouwde.

Wanneer je zoiets pijnlijks hebt meegemaakt, zijn we geneigd een muurtje om ons heen te bouwen ter bescherming. Want als er maar niemand echt dichtbij kan komen, kan niemand je ook meer kwetsen. Dat lijkt een handige oplossing, maar is het dat wel?

Je zorgt er op die manier voor dat je niet meer écht voor mensen open staat. Dit is jammer voor jezelf, want er zijn zoveel goede mensen in de wereld en goede vriendschappen zijn heel veel waard.

Maar ook voor anderen kan het heel vervelend zijn. Zij proberen je te helpen of je vriend te zijn, maar worden steeds op afstand gehouden. Zoiets voel je aan en dat is pijnlijk. 

Er is niet een makkelijke oplossing voor, want zomaar je zorgvuldig opgebouwde muur afbreken is niet zo simpel om te doen. Maar als je je intuïtie volgt en langzaam begint om weer mensen toe te laten, als is het er maar een tegelijk, dan zul je uiteindelijk zien dat je weer vertrouwen krijgt in mensen.

Dat gaat niet van de ene op de andere dag, en dat geldt niet voor iedereen, maar wat zul je dan gelukkig zijn met je kleine groepje vrienden.

Dat is de boodschap achter dit gedicht.

Als je niemand meer vertrouwt,
omdat dit ooit is misgegaan,
dan straf je heel de wereld,
voor wat één mens heeft gedaan.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *