Een tijd geleden liep ik tegen een vervelende tegenslag aan. In het grotere geheel der dingen niet belangrijk, maar ik had in die tijd heel veel tijd, energie en geld gestoken in een manier om mijn gedichten rechtstreeks bij de mensen te krijgen die dat graag wilden. Een klein groepje begreep niet hoe dat werkte, begonnen te klagen bij Facebook, en dat leidde bijna tot grote problemen.
Als gevolg daarvan heeft een groepje van 9 (!) mensen, ervoor gezorgd dat meer dan vijfduizend mensen de gedichten op deze manier niet meer kunnen zien. Ik baalde daarvan, en het maakte me verdrietig. Het was oneerlijk, onterecht en onnodig. Al die tijd en energie. Wat je dan doet?
Even balen, even boos zijn, en daarna opkrabbelen, verder gaan en een nieuwe manier zoeken. Dit is waarom het zó ongelooflijk belangrijk is om dingen te doen waarin je hart ligt. Alleen dan heb je de veerkracht om telkens opnieuw bij tegenslag op te krabbelen en verder te gaan, simpelweg omdat dit is wat je het liefste doet en niemand je klein kan krijgen. Blijf doen waar je in gelooft. Makkelijk is het niet, maar wilskracht gevoed door passie is de sterkste drijfveer ter wereld.
Zelfs al bedoel je alles goed,
je houdt nooit iedereen tevreden.
Geloof in alles dat je doet,
dan ben je zelden moegestreden.
Dichtgedachten #845 – Moegestreden
Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook