Onbegrepen – Dichtgedachten #114

Onbegrepen worden is pijnlijk. Er is niets moeilijker dan je verplaatsen in de positie van een ander wanneer je een conflict met iemand hebt. Toch is het heel belangrijk om dat te doen, omdat een incident, een conflict, of een slaande ruzie vaak kan worden voorkomen als beide partijen bereid zijn om te zien waarom de andere partij zo heftig of emotioneel op een bepaalde situatie reageert. En dat is nu juist wat er zo moeilijk aan is, want we zijn al snel geneigd om te denken: ‘Ja maar zij zijn niet bereid om dat te doen’. Dat is vaak waar, maar de realiteit is dat we ondertussen vaak ook vastzitten in een bepaald beeld.

Mensen reageren in de regel alleen maar zo fel als ze het gevoel hebben dat hen onrecht is aangedaan. Dat gevoel hoeft niet per definitie juist te zijn, iemand kan zich onbegrepen voelen terwijl jij er alles aan hebt gedaan om te voorkomen dat je iemand tegen je in het harnas jaagt. Juist dan is het belangrijk om te realiseren dat iemand zich zo voelt en waarom. Dat lost het probleem niet per definitie op, maar zelfs als het niet terecht is, helpt het je in ieder geval inzien waarom iemand zo vol passie in de verdediging schiet. Je kunt er misschien zelfs wat respect voor opbrengen, want zijn we niet allemaal aan onszelf verplicht om te verdedigen wat belangrijk voor ons is? Daarover gaat dit gedicht.

Bedenk wanneer je met gevoelens vecht,
en je door boosheid mee laat slepen,
onaardig eerlijk en onterecht,
begint vaak bij onbegrepen.