Gevoelens, ze komen ons plagen op de momenten dat we er eigenlijk helemaal geen plek voor hebben. Je gevoel onderdrukken lijkt op zo’n moment een fijne oplossing. We doen dat dan ook met regelmaat en meestal denken we dat we er nog mee wegkomen ook. Dat lijkt vaak inderdaad zo te zijn, maar in werkelijkheid kun je een gevoel niet oneindig wegstoppen. Uiteindelijk zal het op de een of andere manier toch weer naar boven komen, en als het dat doet, doet het dat in al z’n hevigheid. Gevoel wordt namelijk niet graag onderdrukt. Eventjes je gevoel onderdrukken kan overigens prima zijn, om het te parkeren tot een moment dat je er beter mee kunt omgaan. Maar uiteindelijk zul je die emotie en jezelf onder ogen moeten komen. Anders vreet het je op van binnen. Daarover gaat dit gedicht.
Je kunt gevoel niet onderdrukken,
hoe lang en hard je ook probeert.
Want ook al lijkt het je te lukken,
van binnenuit word je verteerd.
