Wat je verrijkt – Dichtgedachten #617

Zou het niet ontzettend fijn zijn als alles soepeltjes verloopt? Dat alles je komt aanwaaien en je nergens over in de stress hoeft te schieten?

Dat klinkt misschien heel fijn, maar als je erover nadenkt is het dat eigenlijk helemaal niet. Want als je terugkijkt op alles dat je hebt meegemaakt, zul je zien dat de lastiger momenten je juist het meest hebben geleerd.

Je bent vindingrijk, sterk, veerkrachtig en hebt doorzettingsvermogen omdat je voor dingen hebt moeten knokken. Je weet hoeveel je aankan omdat je grenzen al een keer zijn opgezocht. Als je hart nooit gebroken was, wist je ook niet dat het zichzelf weer kon helen. En omdat je soms naar omwegen hebt moeten zoeken om iets te bereiken, weet je hoe flexibel je bent.

En zeker, af en toe is het heerlijk als iets gewoon uit zichzelf doet wat het moet doen… maar de voldoening is des te groter als je er hard voor hebt gewerkt.

Daarover gaat dit gedicht:

Iets dat heel erg moeilijk is,
is vaak juist wat je verrijkt.
Je loopt vaak de mooiste dingen mis,
als je het moeilijke ontwijkt.