Er zijn op dit moment heel veel mensen bang door alles dat er in de wereld gebeurt. En angst kan een hele constructieve emotie zijn, zo lang je haar maar niet de overhand geeft. Angst kan ervoor zorgen dat we beter naar elkaar gaan kijken, dat we kiezen voor verandering. Maar angst kan er ook voor zorgen dat we het geloof verliezen in alles dat goed is. Dat laatste is natuurlijk niet constructief. Het is prima om een beetje bang te zijn, maar laat angst je niet verblinden. Er gebeuren óók fantastische dingen in de wereld, probeer die ook te zien. We leven in de meest verschrikkelijke tijd, én wel even in de meest fantastische tijd.
Het is niet dat je niet bang mag zijn,
dat is juist wat ons mensen maakt.
Als je maar zorgt dat door die vrees en pijn,
het mooie niet vergeten raakt.
Gevoel
Angst – Dichtgedachten #525
Geen woorden maar daden – Dichtgedachten #519
Toevallig of niet op deze verkiezingsdag: dit gedicht schreef ik een jaar geleden. Ik vind het belangrijk om naar mensen te luisteren, maar soms nóg belangrijker om te kijken naar wat mensen doen. Wat mensen doen spreekt vaak zo veel luider dan wat ze zeggen. We zeggen vaak over politici voor verkiezingstijd dat ze zo onbetrouwbaar zijn. Dat klopt, maar heel erg kwalijk kun je ze dat niet nemen. Zet mij een mes op de keel en ik zeg ook alles dat je wilt horen, als ik maar mag blijven leven. Of het nu gaat om politici of om de dagelijkse omgang met mensen, woorden zijn vaak maar woorden en lang niet iedereen gaat even netjes met de waarheid om. Daden spreken luider dan woorden, en samen vertellen ze het hele verhaal. Luister naar mensen en kijk naar mensen, daar vind je de waarheid.
Je vertelt het mooi en goed,
maar meen je het ook echt?
Ik kijk vooral naar wat je doet,
en niet naar wat je zegt.
Waar eenzaamheid ontstaat – Dichtgedachten #496
Soms gebeurt er iets met iemand, en vragen we ons af waarom we dat niet hebben zien aankomen. Het antwoord is vrijwel altijd hetzelfde: we hebben er ook niet echt naar gekeken. Natuurlijk zijn er mensen die hun leed heel goed weten te verbergen en van wie je, zélfs na een goed gesprek nóóit zou kunnen vermoeden dat er veel verdriet achter schuilt.
De meeste mensen stoppen hun verdriet echter niet zo ver weg, maar ze lopen er simpelweg niet mee te koop. Als mensen vragen hoe het met ons gaat, zeggen we vrijwel altijd ‘goed’, zelfs als dit niet zo is.Laten we ons wat bewuster zijn van de mensen om ons heen en écht kijken en luisteren, niet alleen naar woorden, maar ook naar alle andere dingen, zoals lichaamstaal, oogopslag, dingen die ons veel meer vertellen. Niemand zal je zeggen: ik ben eenzaam, maar vaak is het wel zichtbaar. Als je durft te kijken. Daarover gaat dit gedicht.
Dat je leed niet altijd ziet,
is waar eenzaamheid ontstaat.
Onzichtbaarheid betekent niet,
dat het goed met iemand gaat.
Dit is je leven – Dichtgedachten #475
Wanneer ik een gedicht schrijf over het najagen van je dromen, dan krijg ik vaak reacties van mensen die aangeven dat ze we zouden willen, maar niet durven. Die angst is mij niet onbekend, maar er is één angst groter dan de angst om te falen en dat is de angst om ooit wakker te worden aan het einde van mijn leven, en me te realiseren dat ik mijn mooiste kansen gemist heb.
We roepen heel vaak ‘je leeft maar één keer’ maar realiseren ons lang niet altijd wat dat betekent. Er komt een moment dat je leven bijna voorbij is, dat er écht geen tijd meer is om te doen waar je van droomt. Als je bang bent, als je piekert over alle mogelijke consequenties, denk dan aan dát moment. Niets is zo verdrietig als niet doen met je leven wat je ermee doen bent. Angst mag je remmen, maar niet blokkeren. Leef het leven waar je recht op hebt.
Probeer het mooiste na te streven,
volg je gevoel en intuïtie.
Onthoud, dit is je leven,
geen generale repetitie.