Mijmeren over het verleden, we doen het allemaal wel eens. Nu je door Corona even weinig meer kan doen, kun je terugdenken aan reizen die je eerder maakte, avonden op een terras met vrienden, of simpelweg een knuffel van een dierbare.
Het is fijn om je te troosten met mooie herinneringen, maar probeer ervoor te waken dat je het heden niet uit het oog verliest. Met een beetje geluk heb je nog wel wat jaren voor de boeg, en die zijn uiteindelijk net zo belangrijk als je verleden.
Want wie alleen maar denkt aan ‘de goede oude tijd’, staat die nog wel open voor het moois dat vandaag te bieden heeft? Of morgen?
Natuurlijk heb je zat herinneringen die je graag nog eens opnieuw beleeft, maar op het moment dat je niet open staat voor de toekomst omdat je te druk bent met het verleden, heb je vooral de kans dat je een heleboel fijne dingen mist.
Wat geweest is kun je niet veranderen. Maar je kunt wel kiezen hoe je wat nog gaat komen tegemoet ziet.
Dat staat omschreven in dit gedicht:
Kijk niet teveel over je schouder,
dwalend door je levensplan.
Want je wordt er wel veel ouder,
maar bepaald niet wijzer van.
