Wanneer we ons niet fijn voelen, of dat nu komt door tegenslag of een groot verlies, dan willen we daar graag iets aan doen. Ik weet nog goed dat mijn zusje anderhalf jaar na het overlijden van mijn moeder vroeg: ‘Wanneer gaat deze pijn nou weg?’ Ik kon er alleen op antwoorden: ‘Zodra jij stopt met ertegen vechten.’
Het is niet zo dat, zodra je niet meer vecht tegen je pijn en verdriet, dit als sneeuw voor de zon verdwijnt. Maar zolang je je ertegen blijft verzetten, krijg je ook niet de gelegenheid om te beginnen aan je verwerkingsproces. Er zijn geen magische woorden die iemand kan zeggen waardoor je je beter voelt, er is weinig dat je kunt doen, er zijn geen magische medicijnen voor.
Het enige dat je kunt doen is proberen zo goed en zo kwaad als dat gaat door te gaan met je leven, en je zult merken dat het stukje bij beetje beter zal gaan met je, met af en toe een flinke terugslag. Het enige medicijn dat werkt is tijd.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Verdriet, zorgen en pijn,
raak je echt niet zomaar kwijt.
Er bestaat geen medicijn,
alleen maar tijd, enorm veel tijd.
Lees ook:
Kracht
Respect
Gedichten
Omdenken
Na een val zware kneuzing, misschien peesontsteking, 9 weken pijn, dat is best lastig om geduld te hebben…
Prachtig weer en zo raak dank je wel
Zo herkenbaar Martin en ieder die zn verhaal schrijft denk dat veel mensen hier mee kampen ook ik blijf vechten tegen verdriet die ik moeilijk los kan laten als je nog om die gene geeft maar het besef komt wel met de dag mee dat mijn dagen meer verdienen als het verdriet wat ik er van heb de zomer komt er aan en wil genieten van mn tuintje en ik weet mindset is zo moeilijk maar wel het beste wat er is want alleen zo kan je langzaam gaan los laten vergeet niet JIJ BENT HET BELANGRIJKSTE IN JOU LEVEN en laat het niet beïnvloeden door mensen die je verdriet aan doen ga van het leven geniet al is het soms moeilijk het zal uiteindelijk zn vruchten afwerpen zeggen ze dus ga ik vol positieve energie er tegen aan
Heel mooie dicht gedachten die mij ook raakt. Mijn man is nu al 2 jaar overleden maar voor mij is het nog steeds het heden.
Met (de) tijd leer je te relativeren. Ik heb voor 30 jaar terug de diagnose EDS gekregen. 24 uur per dag spierijn alsof je gisteren voor het eerst intensief naar de sportschool bent geweest, bij een jas aantrekken schieten mijn schouders uit de kom. Verkeerd zitten schieten mijn heupen uit de kom. Bij elke beweging voelt het alsof je iets gebroken hebt en door dit alles natuurlijk doodop.
Maar door de tijd heb ik geleerd dat er ook lichtpuntjes zijn: ik kan niet meer werken waardoor ik elke dag van mijn kleindochter van 2,5 kan genieten. Ik heb met de tijd geleerd om geduld op te brengen. Ik heb met de tijd geleerd te genieten van vele kleine dingen.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Een positieve mindset kan je veel brengen…..
Wat knap van U om toch de lichtpuntjes te zien. Respect hoor!
Vriendelijke groet,
Dea Klijmij
Ik word er stil van!!
Zoveel positiviteit, dat u dat kunt opbrengen.
Geniet van uw kleindochter en wat mij betreft: chapeau!!
Wat dapper om zo in het leven te kunnen staan. Maar wat als er dagen, uren, of momenten zijn als dit niet lukt? Want deze zijn er ook? Die zijn er zeker weten. De pijn overheerst soms alles. WAT DAN ?!?!?!
Mee eens !
Dat je accepteert dat die gevoelens en emoties er zijn, en dat ze er mògen zijn.
Een mooi gedicht Martin.👍 Maar soms zijn er dingen in je leven dat je denkt moet ik dit nog meemaken op mijn oude dag.😢 Accepteren en loslaten is zo’n mooie uitspraak maar oh zo moeilijk om uit te voeren.
Iets meemaken , Accepteren en loslaten op je oude dag blijft net zo moeilijk en is niet afhankelijk van leeftijd, we doen het gewoon niet zo graag.
Ik ben het helemaal met u eens!
Goedemiddag Martin!
Ben het helemaal met je eens.
Praat er over met de lieve mensen om je heen!
Fijne dag!
Helemaal mee eens!
Ja, we zullen de realiteit moeten accepteren, al komt die realiteit ons niet goed uit.
Hoe meer we doen aan escapisme, in wat voor vorm dan ook, des te meer energie we verliezen uiteindelijk. Want….wat IS, dat IS. En zelfs Sprookjes zijn metaforen voor het integreren van de werkelijkheid. En….escape is geen oplossing, want je neemt jezelf altijd overal mee naar toe.
Jeetje die komt weer binnen,ik zit nu nog in het zelfde schuitje
Dit is echt heel herkenbaar
En zo waar .
Wat heb je dit mooi verwoord
Zo.n prachtige woorden
Klopt helemaal, mijn man Mike is vorig jaar januari na een ziekte van 6 jaar overleden en het is zo waar wat jij zegt het heeft heel veel tijd nodig om alles te verwerken! Ik wil jou bedanken je teksten raken mij en doen me goed het is het eerste wat ik elke ochtend lees!
Veel liefs, Elly
Ik ben het helemaal met u eens. Mijn man is ruim een half jaar geleden overleden, hij was 37 jaar hartpatiënt en we hebben ups, maar heel veel downs gekend.Het zal veel tijd kosten om alles te verwerken ,op dit moment weet ik nog niet hoe ..
De teksten in de gedichten raken mij en ik lees ze iedere dag. Dank daarvoor!