Er is weinig zo bitterzoet als kijken naar een foto van iemand die je mist, om wat voor reden dan ook. Terwijl het hele concept van iemand missen juist heel erg mooi is: het betekent dat je het heel fijn hebt gehad met een bepaalde persoon in je leven en dat je waarschijnlijk heel veel mooie herinneringen hebt.
Vaak doet het, vooral in het begin, pijn om foto’s van diegene te zien. Je hebt op dat moment namelijk vooral nog een naar gevoel bij wat er gebeurd is met die persoon, of het nu een overlijden was, een relatie die uit ging of iemand die naar de andere kant van de wereld is verhuisd.
Maar als je wat langer nadenkt, dan herinner je je waarschijnlijk ook weer die leuke dingen. Die keer dat je zo hard moest lachen dat je drinken uit je neus kwam, of die keer dat jullie uren zaten te kletsen, of de eerste keer dat je elkaar ontmoette en meteen wist dat je elkaar aardig vond.
Hoeveel pijn het ook doet, de reden dat de pijn er is, is omdat je het echt heel fijn hebt gehad. En het zou zo zonde zijn om dat te vergeten.
Dat is de boodschap achter het gedicht van vandaag:
Ik voel zoveel verdriet,
wanneer ik naar je foto kijk.
Maar je weer even kunnen zien,
maakt me zo dankbaar tegelijk.
Lees ook:
Dromen
Geluk
Gedichten
Doorzetten
Prachtig en zo is het echt!
Vandaag mijn man zijn sterfdag.komt zo maar binnen op mijn computer.
fijne herinnering dat doet mij goed.
Bedankt.
Dank je wel voor dit mooie gedicht❤️
Moeilijk Martin zoveel verdriet dat je hebt na een huwelijk van 40 jaar.
Herinneringen zijn mooi maar doen ook pijn .
Dankbaar voor de mooie jaren.
Liefhebben en loslaten doet zeer.
Maar wat jij zegt dat is waar er is verdriet omdat we het zo fijn gehad hebben.
Goedemiddag Martin!
Deze is ook weer heel mooi en duidelijk.
De lieve mensen die je verloren hebt, wil je niet alleen zien
maar soms ook mee praten,
Fijne Zondag!
Dankjewel voor dit mooie gedicht, ik zit in deze situatie mijn man is pas overleden, en ik heb naar 50 jaar huwelijk prachtige herinneringen aan hem.Als ik een moeilijk moment heb denk ik daar altijd aan terug,daar haal ik de positiviteit uit.
Mijn man is vorig jaar februari overleden.
Ik heb op tafel zijn foto staan en een gedenkplekje ingericht. Ik zit veel aan die tafel, dan kijkt hij me aan en dat is fijn. Ik had het 58 jaar heel fijn met hem. En daar ben ik dankbaar voor. Er waren goede en moeilijke tijden, maar de mooie herinneringen blijven.
Ik mis hem verschrikkelijk, maar in mijn hart is hij altijd bij me. Ik hoop, dat we elkaar weer zullen zien.
Soms klopt dat, en af en toe is het nog steeds moeilijk om naar de verouderde foto te kijken. 19 jaar ben jij daarop, wie zou je nu zijn, welke man zou jij zijn. Zou je zijn getrouwd, zou jij nu vader zijn geworden. Allemaal vragen die nooit beantwoord zullen worden. Dat doet pijn dat kleine woordje, nooit!
Als ik foto’s kijk ben ik dankbaar dat ik zo’n fijne jeugd heb gehad.
hallo Martin
Het is zo waar met dit gedicht!
Prachtig omschreven.
Meestal wil men nare gevoelens ‘weg’ hebben maar deze gevoelens om deze reden is idd Mooi, en dat word niet altijd begrepen.
groet jolanda schouten-wonnink
Wat een mooi gedicht zo waar.