Terug te veren – Dichtgedachten 1230

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Toen ik zestien jaar was, vond ik één van de meest frustrerende gedachten dat er nog heel veel zou komen in het leven dat ik verkeerd zou doen of niet zou begrijpen, en dat er niets was dat ik kon doen om daar iets aan te veranderen. Ik wilde zo graag de kennis en ervaring hebben om het in één keer goed te doen, maar dat is helaas niet mogelijk. De mensen die voor jou hebben geleefd of die ouder zijn dan jij, kunnen je heel veel lessen leren, maar de belangrijkste lessen krijg je toch echt van het leven zelf.

Jeugdige arrogantie, overmoedig zijn, waarom het belangrijk is om zorgvuldig te zijn, waarom het belangrijk is om aardig te zijn, waarom je schepen nooit achter je moet verbranden, waarom angst je nooit zal helpen, het zijn dingen die mensen je kunnen vertellen, maar je zult het moeten ervaren om echt te snappen wat het betekent en waarom het is zoals het is.

Op het moment van schrijven ben ik 42, ik weet véél meer dan toen ik zestien was, maar er is nog veel meer dat ik niet weet. Sterker nog op dit moment leer ik meer dan ooit. Wat ik wél al heb geleerd is dat alles tijdelijk is, en dat helpt je terugveren als je valt.

Daarover gaat het gedicht van vandaag:

Het leven is een mooie dans,
die niemand je kan leren.
Ooit ervaar je de balans,
om na een val weer terug te veren.

12 gedachten over “Terug te veren – Dichtgedachten 1230”

  1. Mijn leven is n mooie dans omdat er iemand zo belangrijk is voor mij dat ik me daardoor in balans voel. Elk weekend komen we bij elkaar al twee jaar lang en genieten daar enorm van. Dat geeft ‘n heerlijk gevoel.

    Beantwoorden
  2. Een heel sterk gedicht, Martin, ook met een visionaire blik op de toekomst. Wie Oren heeft, die Hore….. 42 jaar is een cruciale leeftijd in de astrologie. Bij ons min of meer bekend als….het besef van de Midlife crisis. Ja, als jonge honden dachten we dat we de toekomst konden maken. Ouders in mijn tijd predikten “hoe het moest” maar zeiden er niet bij, waarom dat dan wel was….. Als je alles maar klakkeloos opvolgt, kom je in een harnas van automatismes te zitten, en wat star is, wordt oud en stijf……De jeugd heeft nog de visie, en ook de (over)moed om het allemaal WAAR te gaan maken. Zoals een wild groeiende struik moet ie op tijd gesnoeid worden. Alleen door het Leven zelf te leven, ontstaat er besef van wat wel en wat niet kan, en wel…in Contekst…..In een benauwd beschermd wereldje van gelijkgezinden is het wel veilig om op de automaat te leven, maar je wordt dan zwak als een kasplant. En niemand kan zich beschermen tegen de stormen des levens. Als “kasplant” kan je bescherming altijd wegwaaien, en zo is het Leven. Soms, als je valt, is het nodig om onder de grond te kruipen voor een soort van Winterslaap (om alles te verwerken wat er is gebeurd) om na een diep dal weer “afgeslankt ” te ontwaken, en de wereld (je eigen wereld) met een nieuw perspectief tegemoet te treden.

    Beantwoorden
  3. Wat geniet ik steeds weer van de mooie waarheden die jij met een paar woorden weet te omschrijven…je bent een rijk mens Martin dat je ons steeds maar weer weet te verassen.
    Dank je!
    Fijn weekend voor jullie 😘

    Beantwoorden
  4. Lieverd,er komt veel op je af,en is echt moeilijk allemaal,maar de tijd draait door en heel snel ook.je kunt niet meer als je best doen,en dat is wat jij altijd doet.
    Het gezin is jou alles,let daar goed op hoor..vanuit Katwijk aan zee een dikke zoen!🙃.Nel.

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00