Kracht
Rust – Dichtgedachten #1126
aug
Je hebt mensen die zich niets aantrekken van wat er om zich heen gebeurt, en mensen die zich juist alles aantrekken, en de neiging hebben om het leed van de wereld op hun schouders te dragen. Beide soorten mensen hebben we nodig in de wereld, maar het vervelende van die laatste categorie, is dat ze nogal eens vergeten om rust te nemen, omdat ze het gevoel hebben dat dat niet kan.
Het is zowel een bijzonder als een belastend gevoel: het idee hebben dat de wereld niet zonder je kan. En soms heb je een situatie waarin dat ook daadwerkelijk zo is, bijvoorbeeld als je voor je partner zorgt, en de enige bent die dat kan. Maar zelfs dán, of eigenlijk juist dan is het belangrijk dat je af en toe je rust pakt.
Ik schreef dat wel eens eerder, en toen reageerde iemand heel verdrietig: ‘Dat kan niet, ik kan geen rust nemen, hij heeft me nodig’. En juist daarom moet je soms even rust nemen. Want als jij eraan onderdoorgaat, en straks zelfs omvalt, is er dus helemaal niemand meer om voor die ander te zorgen. Er is een reden dat ze in het vliegtuig zeggen dat je eerst het zuurstofmasker bij jezelf op moet zetten en daarna pas bij je kinderen. Want als je niet goed voor jezelf zorgt, kún je straks niet meer voor die ander zorgen. Daarover gaat dit gedicht.
Als je de wereld op je schouders draagt,
raak je geheid eens uitgeblust.
Rem af wanneer je lijf dat vraagt,
zelfs superhelden nemen rust.
Lees ook:
Relaties
Momenten
Tegenslag
Positiviteit
Misschien geen superheld maar toch wel een straffe madam.
Weer n hele mooie Martijn! En het is zo’n waarheid. Maar helaas ook n last; ik moet leren niet alles te willen oplossen voor n ander (lees: de kinderen). En misschien daarvoor in de plaats de rust te krijgen die ik nodig heb. Zij moeten leren op te staan als ze zijn gevallen. Ik voorkom dit meestal. En ik weet uit ervaring dat Mantelzorgers (ja, met n hoofdletter,!) de rust niet vaak kunnen pakken. Dus kijk om je heen of je iemand kan ontlasten al is t maar voor n koffiemoment je; gewoon even geen zorg. Er is vast wel iemand in de omgeving die n paar uurtjes wil ‘zorgen’. Het is zo waardevol!
Ik ben geen superheld en heb gelukkig nog niet zo’n grote zorg op mijn schouders. De wereldproblemen kan ik niet oplossen, probeer mijn steentje bij te dragen met milieuzaken. Ik neem dus wel geregeld even rust. Ik ben bijna 85 en heb wel nog wel een “druk” leven….