‘Het blijft ontzettend zonde dat die man er niet meer is,’ zei ik van de week tegen een vriendin. ‘Wie bedoel je?’vroeg ze. Uiteraard bedoelde ik Koos Alberts, maar tot mijn verbazing antwoordde ze: ‘Ik weet eigenlijk niet zo goed wie dat is.’ Voor het eerst in mijn leven voelde ik me echt oud. Wie weet nou niet wie Koos Alberts is? Nou, best veel mensen dus.
Andere wereld
Natuurlijk begreep ik waarom zij geen idee had wie hij was, zij is een stuk jonger dan ik, en vier jaar nadat hij een foto verscheurde en brieven verbrandde, werd zij pas geboren. Ik werd me alleen ineens heel erg bewust van hoe bijzonder het is dat we allemaal op dezelfde planeet leven, maar in een compleet andere wereld. Ik ben opgegroeid in een wereld waarin Koos Alberts, volksheld, een ernstig auto-ongeluk kreeg (ik was toen 8), en ik weet nog dat ik dat heel erg vond, en zelfs nog heb gebeden (let wel: ik ben dus niet gelovig) dat hij ooit weer zou kunnen lopen. Een wereld waarin we desondanks keiharde grappen maakten op school, en hoofd, schouders, wiel en frame zongen in plaats van het traditionele nummer.
‘Zij-die-Koos-Alberts-niet-kent’ is echter opgegroeid in een wereld waarin er tijdens haar jeugd twee vliegtuigen in het WTC vlogen. Over andere referentiekaders gesproken. Een wereld waarin hele andere grappen werden gemaakt op school, overigens niet minder smakeloos, dat is dan wel weer hetzelfde gebleven. Overigens is een andere geboortedatum niet altijd een valide reden om ergens niet van op de hoogte te zijn. Zo ben ik namelijk groot fan van ABBA, en zij van de Beatles, allebei bands van ver voor onze tijd. Het is maar waar je toevallig mee in aanraking komt en wat indruk op je maakt.
Vergeten schandalen
Er zijn dus heel veel mensen in Nederland, die niet weten wie Koos Alberts is, sterker nog, die zijn naam nog nooit eerder hebben gehoord en nog nooit een van zijn liedjes hebben gehoord. Aan de ene kant vind ik dat een verdrietige gedachte, blijkbaar worden we dus uiteindelijk allemaal vergeten. ABBA en the Beatles hebben nog steeds een fanbase, maar is dat over honderd jaar nog zo? Misschien een enkeling.
Weet iemand nog dat het een ‘schandaal’ was dat de piepjonge Kurt Russel een relatie begon met de veel oudere Goldie Hawn (ze schelen overigens maar zes jaar, blijkbaar was dat destijds schokkend), of dat Exota failliet ging omdat De Ombudsman ten onrechte claimde dat de flessen konden ontploffen? Wellicht weet je dit nog, maar wie onder de dertig is heeft waarschijnlijk geen idee, en over een jaar of vijftig niemand meer. Een prachtig voorbeeld zag ik van de week door boekensite Hebban, die een lijst met de duizend mooiste boeken allertijden heeft gepubliceerd. Het oudste boek in de top tien komt uit 1992. Schrijvers als Shakespeare, Dickens, Faulkner en Woolf zijn in die hele lijst niet te vinden, Hemingway vind je op positie 503. Harry Potter staat trouwens op plek 2. Je kunt natuurlijk vinden dat dit een prutlijst is zonder bestaansrecht (en ik ben het dan met je eens), maar feit is dat de lijst is samengesteld door lezers, en dat betekent dus écht dat schrijvers als Shakespeare en Dickens langzaam maar zeker worden vergeten.
Leef je leven
Dat zou je inderdaad verdrietig kunnen noemen. Ik vind het vooral relativerend. Ik vind mijn leven, en alles dat daarin gebeurt belangrijk. Jij vindt dat ook van jouw leven. Maar eigenlijk doet het er allemaal verdraaid weinig toe. Of je nou succes hebt, keihard faalt, of je een supervroom leven hebt geleid of af en toe behoorlijk de fout in bent gegaan (en daar veel van hebt geleerd), uiteindelijk maakt het allemaal niet zoveel uit, zolang we echt belangrijke dingen, zoals de Holocaust, blijven herinneren, vooral ook om te zorgen dat zoiets niet nog een keer gebeurt.
We worden allemaal vergeten en in plaats van daar verdrietig van te worden zouden we er eigenlijk vooral één ding van moeten leren: Doe wat je gelukkig maakt, dit leven is alles dat je hebt. Pak je kansen, jaag je dromen na. Misschien mislukt het, maar uiteindelijk zal er niemand meer zijn die zich dat herinnert.
Ik ga je missen Koos. In mijn wereld bestond je.