65 jaar…was je hier nog maar

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Het blijft een gek idee, dat je vandaag 65 jaar zou zijn geworden. Wat had het leven er dan anders uitgezien. Voor ons, voor papa, maar niet in de laatste plaats voor jou, want ik heb nog altijd het gevoel dat we jou een beetje zijn vergeten in de gedwongen haast om afscheid van je te nemen.
Het is inmiddels meer dan tien jaar geleden dat je overleed, en wat ze zeggen is wel waar, de wereld draait door, alles vindt weer vorm, alles krijgt weer een plek. Toch merk ik dat je nog bijna dagelijks opduikt in een gesprek. Wist je trouwens dat ik een boek over je heb geschreven? Dat had je vast onwijs leuk gevonden, ware het niet dat het boek gaat over jouw dood, dus als je hier was om het te lezen, dan had het boek niet bestaan (Twilight Zone muziekje).
Toch merk ik duidelijk dat er in de afgelopen tien jaar veel is veranderd. Als ik aan je denk, dan is het voornamelijk met een glimlach, dan zijn het gedachten met een positieve insteek. Hoe langer het geleden is dat jij bij ons bent weggegaan, hoe meer bij mij de nadruk ligt op dankbaarheid voor het feit dat je in ons leven bent geweest, niet op woede om het feit dat je ons veel te vroeg bent ontnomen. Als ik aan je denk, denk ik niet zo vaak meer aan het ellendige einde, maar meer aan de leuke momenten. Hoe jij kon genieten van de feestdagen, en hoe je mij daarmee hebt besmet. Hoe slecht jij kon tegen onrecht, ook zoiets dat je op mij hebt overgedragen. Ik denk dan aan de momenten dat je doorsloeg in de goedheid. Dat ik een PlayStation spel op Marktplaats had gezet voor 40 euro, en dat een meisje die kwam ophalen voor haar vriend. En dat jij het toen gratis aan haar hebt meegegeven, omdat je haar zo zielig vond en ik had toch genoeg geld. Thanks mam!
Gek genoeg zijn het juist dit soort momenten die een mens definiëren. Natuurlijk was je niet perfect, en hadden we genoeg met elkaar te stellen, maar ik ken niemand in de hele wereld, die zou hebben gedaan wat ik net omschreef. Althans…helemaal waar is dat niet. Juist omdat ik er zo’n fijne herinnering aan heb, heb jij ervoor gezorgd, dat ik het nu zelf soms ook niet kan helpen, en dingen weggeef die ik eigenlijk zou moeten verkopen. Want ach, wat moet je met dat klotegeld als je genoeg te eten hebt. Dát is dus wat mensen bedoelen met dat iemand die je liefhebt nooit helemaal sterft, maar in je hart door blijft leven. Clichés zijn nu eenmaal clichés omdat ze waar zijn.
Dat wil niet zeggen dat ik er vrede mee heb. Het maakt me kwaad dat Robin en Matthijs zowel een opa als een oma moeten missen, het doet me verdriet dat je nooit hebt mogen ervaren hoe het is om de deur binnen te lopen en je twee grootste fans op je af te zien vliegen en het doet pijn dat je zo ontzettend veel hebt gemist. Gisteren las ik een mooie zin in een boek: ‘Het is zoals het is en het wordt zoals het wordt.’ Simpel, maar zo is het wel. Je bent er niet meer, het zij zo. Het neemt niet weg dat ik je mis, maar wel de vraag over het hoe en waarom. Want het is zoals het is en het wordt zoals het wordt. Ik ben vooral dankbaar dat het was zoals het was.
Ik wens je een fantastische 65e verjaardag, waar je ook bent. Geniet er maar van, en ooit zijn we allemaal weer samen.
x
Martin

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *