Sommige mensen staan altijd klaar met kritiek en scherpe woorden. Wat je ook probeert, ze staan aan de zijlijn om jou en je inspanningen naar beneden te halen. Ook al weet je ergens wel dat dit mensen zijn met onrealistische verwachtingen, hun woorden kunnen alsnog pijn doen.
Wanneer iemand kritiek op je levert, is het daarom altijd goed om de woorden af te wegen. Is dit inderdaad iets waar je iets mee moet? Of begrijpt iemand je gewoon verkeerd?
Is er bijvoorbeeld iemand die steeds van zich afbijt omdat hij of zij jaloers is op jou, dan kun je bij jezelf denken: laat maar, deze opmerkingen zijn ongefundeerd en gaan niet per se over mijn werk of over mij, dit zegt juist meer over degene die dit zegt.
Ook kun je je afvragen hoe belangrijk een persoon voor je is. Geeft een geliefde aan dat je iets beter op een andere manier had kunnen aanpakken? Dan zullen deze woorden waarschijnlijk veel harder aankomen dan wanneer iemand die je niet kent iets van je vindt.
Als je woorden op waarde kunt schatten, dan zul je snel inzien dat een groot deel van de kritiek niets anders is dan onvrede van een ander, geprojecteerd op jou. En dat je die woorden maar beter niet te serieus kan nemen.
Dat is de boodschap achter dit gedicht:
Zodra je het verschil leert zien,
tussen feiten en verwijten,
dan zal kritiek voortaan misschien,
een stukje minder bijten.
Dit spreekt me wel aan. Ik trek dat soort figuren aan. Heeft idd. met hun eigen onvrede te maken waarschijnlijk. En hun verwachtingen zijn totaal onrealistisch, gezien mijn leeftijd en omstandigheden. In ieder geval is bij mij de maat nu vol, want uiteindelijk heb ik niet veel te maken met die mensen. Vaak krijg ik ook via via iets te horen. Dan sta ik niet zo met de mond vol tanden als de directe persoonlijke aanval komt. En nu scheld ik zo iemand nu gewoon de huid vol met grof verbaal geschut. (Het zijn altijd vrouwen!) Nou, dat helpt prima. Zijn ze snel weer weg.