Angst verlamt. Faalangst werkt precies zo: je snapt alles wel, en je weet hoe het moet, maar omdat je toch bang bent dat er iets niet goed gaat, begin je er maar helemaal niet aan. Of gooi je er met de pet naar, want dan weet je in elk geval dat het niets wordt en is het minder pijnlijk als je niet slaagt.
Daardoor kun je jezelf heel veel dingen ontzeggen. Weet je hoeveel dingen je kunt bereiken als je eraan begint? Weet je hoeveel je kunt bereiken als je nergens aan begint? Juist, daar zit een heel verschil in.
Als je eenmaal met iets bezig gaat, kunnen er twee dingen gebeuren. Of je begint, rondt het af en het gaat goed. Je bent trots op jezelf en voelt je goed omdat je iets hebt gedaan of gemaakt. Of je maakt ergens een fout. Dat kan ook gebeuren. Je kunt er vervolgens van leren, je kunt erdoor groeien, je leert erdoor hoe vindingrijk je bent.
Zoals ik het zie, zitten er eigenlijk alleen maar voordelen aan ergens aan beginnen. Natuurlijk is het makkelijker gezegd dan gedaan, maar als je nooit ergens aan begint, waar kun je dan uiteindelijk op terugkijken?
Daarover gaat dit gedicht:
Vraag jezelf niet af,
hoe erg het is wanneer je faalt.
Maar denk aan hoe mooi het is,
als je het einddoel haalt.
Lees ook:
Positiviteit
Positiviteit
