Kinderen spelen de hele dag door. Op een bepaalde leeftijd ontgroei je dat, want je ontdekt dat er een heleboel nou eenmaal gedaan moet worden voordat je kunt ontspannen.
Dat hoort er allemaal bij, en waarschijnlijk zou je je gaan vervelen als je nu de hele dag in een zandbak werd gezet, maar af en toe een beetje spelen houdt het leven wel gezellig.
Je hoeft nu niet direct je poppenhuis van zolder te halen of je oude treinbaan af te stoffen (maar mag natuurlijk wel!), maar het is misschien wel een goed idee om hier en daar bewust een moment van ontspanning in te bouwen in je schema.
Want hoewel je al je verantwoordelijkheden niet zomaar kunt laten vallen, kun je ze af en toe wel even parkeren. Zo ken ik een vrouw van in de zeventig die, als je haar even niet kunt vinden, meestal ergens op een schommel of een glijbaan zit. Want af en toe moet iedereen weer even het kind in zichzelf naar boven halen.
Dat is de boodschap achter dit gedicht:
Volwassen zijn betekent niet,
dat je niet speels meer bent.
Maar dat je naast al je plezier,
je verantwoordelijkheden kent.
Lees ook:
Zelfvertrouwen
Zelfvertrouwen
Positiviteit
Heel leerzaam dit gedichtje van je. IK ben van mening dat je de fases van ontwikkeling als mens niet kunt overslaan. Als je vroeger niet de kans hebt gekregen om de overgang naar een volgende fase te maken, dit een hiaat blijft en gevoelt wordt als een gemis, of…(de andere kant uit) …een belasting. Op de een of andere manier schijnt dat later ingehaald te moeten worden en soms op gesublimeerde wijze tot uitdrukking gebracht moet worden.
In mijn geval kan ik me niet inleven in de oppas cultuur van oma, s tegenwoordig. Ik ben er van overtuigd dat ze heerlijk weer bezig zijn met hun eigen kindertijd, en het is ook wel heel handig voor de moeders die moeten werken, maar …het is een soort van Retrogade Beweging, die niet natuurlijk is. Maar…voor de maatschappij heel welkom, en idd. een soort van psychologische inhaalslag. En als het een soort van Maatschappelijk Opdringen wordt. Zo van…Zo hoort het, gaat er voor mijn gevoel een luchtje aanzitten. Aan de ene kant wordt Individualisme gestimuleerd , maar aan de andere kant zakken we terug in een soort familiale clancultuur, met groepsdenken. Het is allemaal nogal dubbel. En ik vind het zo mooi in jouw gedichtjes dat deze tegenstellingen zo mooi daarin aangegeven worden. Want….natuurlijk moeten we keuzes maken, maar vergeet niet dat we vaak lijden onder psychologische druk, die ons in de jeugd is opgedrongen. Hoe we iets “beleven” is namelijk niet aan het Heden gebonden. Want de Ziel is Tijdloos.
Altijd mooi die kleine gedichtjes. Deze is ook helemaal waar!
Precies om op te laden voor de serieuze zaken moet je tussen door jezelf de ruimte voor speelsheid gunnen.
Helemaal waar en wordt toch wel vaak vergeten jammer genoeg..
Heerlijk als je met 74 jaar met je kleinkind mag bezig zijn met poppen. Heerlijk . Ik geniet ervan. Weer even kind zijn
Mij is verweten dat ik kinderachtig doe maar ik sta in nauw contact met mijn innerlijke kind 😂 en kan daardoor ook samen met andere heel veel plezier hebben .
Heel fijn dat ik juist vandaag dit gedicht lees. Dank je wel. Mooie dag gewenst. 🙏
Dank je voor de herinnering
Prachtig verwoordt Martin. Fijne dag.