Oordeel niet – Dichtgedachten #634

Ons brein werkt altijd de hele dag. Het is continu bezig met het verzamelen van indrukken en informatie. Het registreert de hele tijd van alles. Dit kun je niet stoppen, want dan zou je bijvoorbeeld tegen lantaarnpalen lopen of tijdens het boodschappen doen de verkeerde spullen halen.

Je brein registreert ook steeds andere mensen. Zodat je niet tegen ze aan loopt, maar je vormt ook een mening. Je vindt ze leuk, ziet dat ze een mooie jas aan hebben of wat dan ook. 

Misschien zie je iemand die geen dak boven z’n hoofd heeft, of iemand met kleren die niet goed passen of versleten zijn. Misschien zie je iemand die van top tot teen in dure merkkleding gestoken is. 

Vaak heb je daar een oordeel over, of dat nu bewust gaat of niet. Maar het kan best zijn dat dat helemaal niet waar is. Je weet niet hoe iemand echt is in één oogopslag. Misschien heeft die rijke persoon wel keihard gewerkt nadat hij of zij een schuld had afbetaald, of was degene zonder huis vroeger rijk maar is er iets misgegaan door schommelingen van de economie.

Het is lastig af te leren, en meestal gaat het automatisch, maar als je eenmaal bewust bent van het feit dat je ongewild regelmatig mensen veroordeelt, kun je misschien proberen erop te letten en het minder vaak te doen.

Daarover gaat het volgende gedicht:

Oordeel niet over een ander,
je kent de reis niet helemaal.
Je richt je pijlen op een hoofdstuk,
en mist de rest van het verhaal.