Het is natuurlijk gedrag: obstakels ontwijken. Niemand zit te wachten op problemen en we willen eigenlijk allemaal het liefst van a naar b zonder gedoe. Het probleem is alleen dat er geen weg bestaat zonder obstakels. Uiteindelijk zal er áltijd iets op je pad komen dat een probleem veroorzaakt. Vervelend, maar ook heel nodig. Het zijn de obstakels waarvan je creatief wordt, waardoor je jezelf ontwikkelt en groeit als persoon. Zonder obstakels kom je misschien wel fysiek waar je zijn wilt, maar mentaal heb je waarschijnlijk geen stap gezet.
Als je obstakels gaat ontwijken,
omdat je geen confrontatie wil,
zal elke weg doodlopend blijken,
en sta je – zonder hobbels – stil.
Zelfontwikkeling
Obstakels ontwijken – Dichtgedachten #678
Kritiek – Dichtgedachten #1022
Kritiek incasseren is één van de moeilijkste dingen om te leren. Vaak vatten we het persoonlijk op, als een aanval op wie we zijn of wat we doen. Terwijl het daar meestal helemaal niets mee te maken heeft. Mensen zeggen vaak dat kritiek afkomstig is van mensen die je iets misgunnen. Dat is mogelijk, maar dat is lang niet altijd het geval. Kritiek kun je ook krijgen van…
Iets niet begrijpen – Dichtgedachten #531
Mijn hele jeugd lang heb ik geloofd dat ik dom was. Ik begreep de vragen op school niet, onderwijzers begrepen niet wat ik bedoelde, en van klasgenoten kreeg ik regelmatig te horen dat mijn opmerkingen écht ontzettend dom waren. Pas op mijn veertiende viel het kwartje: ik denk simpelweg anders.
Ik kreeg inzicht in wat er van me verwacht werd en – omdat ik school wel goed wilde afronden – gaf ik de antwoorden die van me verwacht werden, en zo fietste ik uiteindelijk alsnog het VWO door. Daarna was ik er klaar mee, ik wilde de wereld zélf ontdekken, op míjn voorwaarden.
Dat je iets niet begrijpt, wil niet direct zeggen dat je dom bent (bovendien vind ik dom sowieso een verschrikkelijke term). Het betekent doorgaans dat je anders denkt en dát kan nog wel eens wat ruis op de lijn veroorzaken.
Iets niet begrijpen is niet stom, zegt niets over intelligentie. Je denkt niet extra slim of dom, maar op een andere frequentie.
Iets niet begrijpen is niet stom,
zegt niets over intelligentie.
Je denkt niet extra slim of stom,
maar op een andere frequentie.
Dichtgedachten #387 – Voor jezelf zorgen
Het klinkt zo eenvoudig, goed voor jezelf zorgen. Toch hebben veel mensen daar wat moeite mee. Ze cijferen zichzelf weg voor een ander, maar investeren daarbij energie die niet wordt aangevuld, omdat ze niet goed zorgen voor de basis: zichzelf. we vinden het soms zo egoïstisch, goed voor onszelf zorgen. Maar het is zó belangrijk. Je hebt niets te geven als je zelf emotioneel bankroet bent. Daarom in het gedicht van vandaag: Voor jezelf zorgen. Zorg jij goed voor jezelf? En waarom (niet)? Laat het weten in de reacties.
Als je je eigen behoeften negeert,
omdat een ander je geen keuze laat.
Is het als of je hun huis restaureert,
terwijl het jouwe op instorten staat.
Jij bent wie je besluit te zijn – Dichtgedachten #520
Als ik mijn karakter zou moeten laten bepalen door alles dat me is overkomen, dan zou ik een ellendig persoon zijn. Het probleem met leed is dat we het vaak veel meer macht geven dan het verdient. Je rugzak raakt steeds voller en is soms niet eens meer te dragen. Dat is begrijpelijk en daar mag je best aan toegeven. Zolang je maar je rugzak draagt, en niet je rugzak wordt. Je hebt in het leven weinig controle over alles dat je overkomt, maar wel over wat je daarmee doet. Verdriet en geluk vormen je, maar uiteindelijk sta je nog altijd zelf aan het roer. Met alles dat ik voor mijn kiezen heb gekregen, had ik makkelijk een heel ellendig persoon kunnen worden. Ik weiger dat. Ik kies ervoor om dankbaar te zijn voor alles dat ik heb, in plaats van boosheid te voelen om alles dat me is afgenomen. Ik draag mijn rugzak, maar ik bén hem niet.
Je bent niet je vreugde, noch je pijn,
dat is slechts wat je leven kleurt.
Jij bent wie je besluit te zijn,
wat er ook gebeurt.