Je hoeft maar rond te kijken in je vriendengroep, kennissenkring of familie en je vindt talloze mensen die gekwetst zijn.
Als je al hun verhalen hoort, zou je denken dat er geen leuke, eerlijke mensen meer in de wereld rondlopen. Je zou er moedeloos van worden!
Er zit altijd wel ergens een spreekwoordelijke rotte appel tussen, maar soms word je bijna bang dat er meer rotte appels tussen zitten dan sappige, zoete rode exemplaren.
Voor wie echt op het punt staat de hoop in de mensheid te verliezen, heb ik een kleine tip: ga eens voor de spiegel staan en noem op wat je ziet. Wat zijn je goede eigenschappen?
Ben je vriendelijk, vrijgevig, loyaal, steun je je dierbaren en steek je iedereen graag een hart onder de riem? Dan ben jij het levende bewijs van het feit dat er nog goede mensen bestaan. En hoewel jij uiteraard bijzonder bent, zijn er ook een heleboel mensen die net zo zijn als jij.
Dat is de boodschap achter het gedicht van vandaag.
Kijk jezelf vandaag eens even,
eerlijk in de spiegel aan.
Meer bewijs kun je niet geven,
dat lieve mensen nog bestaan.
