Liefde is een werkwoord, hoor je wel eens. Het komt niet altijd vanzelf, en het lukt niet op de lange termijn als je niet steeds de keuze maakt om voor de ander te kiezen. Of het nu in een liefdesrelatie is, of in een vriendschap.
Relatietherapeuten draaien overuren, zelfhulpboeken en tv-psychologen vertellen ons van alles over hoe we onze relatie in stand kunnen houden.
Hoewel ik denk dat het belangrijk is om niet na het eerste het beste meningsverschil een punt achter je relatie te zetten, denk ik wel dat het gezond is om je soms af te vragen waarom je iemand in je leven hebt, als vriend of als partner.
Geeft diegene je nog voornamelijk blijdschap, en zijn er meer fijne momenten dan onprettige? Dan zit je waarschijnlijk goed. Maar als je alleen nog maar negatieve associaties hebt. Als de ruzie al begint voordat je de drempel goed en wel over bent gestapt, is het misschien een teken om eens goed na te gaan denken over hoe je verder wilt.
Breken met iemand is nooit leuk. Of het nou een familielid, vriend of partner is, maar als de strijd voorop staat en je ongelukkig wordt van iemand… denk dan nog eens heel goed na over waar je staat.
Daarover gaat dit gedicht:
Vechten voor een relatie,
gaat doorgaans pas verkeerd,
als het gevecht, méér dan de liefde,
die relatie definieert.