In de jaren 60 van de vorige eeuw was er een jonge vrouw genaamd Rosa Parks die in Montgomery, Alabama woonde. Op een dag stapte ze in de bus en ging zitten op een stoel voor blanken. Toen er geen plek meer was voor blanke passagiers, werd Rosa gevraagd om op te staan zodat zij konden zitten. Maar Rosa weigerde.
Dit kleine gebaar had grote gevolgen. Het leidde tot het begin van de burgerrechtenbeweging in Amerika en inspireerde vele anderen om ook tegen rassenscheiding te strijden.
Rosa’s daad van verzet liet zien dat iedereen gelijkwaardig is en dat niemand minder waard is dan een ander persoon alleen maar door hun huidskleur.
Haar moedige actie heeft uiteindelijk geleid tot het afschaffen van rassenscheiding in bussen en andere openbare plaatsen, wat bijdroeg aan grotere sociale gelijkheid tussen verschillende bevolkingsgroepen.
Rosa Parks’ verhaal herinnert ons eraan dat we niet moeten streven naar perfectie of superioriteit, maar juist moeten accepteren wie we zijn en ons laten inspireren door onze eigen kracht om positieve verandering teweeg te brengen.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Jij hoeft niet mooier, leuker, beter,
waar je op jaagt, dat is er niet.
Omdat je nu al zoveel leuker bent,
dan wie jij in de spiegel ziet.
Het voorbeeld uit de geschiedenis heb ik opgezocht met behulp van AI. Ik lees dat natuurlijk nog even door, maar met 31 gedichten per maand mis ik soms nog wel iets. Mocht het niet accuraat zijn, of om andere redenen de plank misslaan, laat me dat dan weten, dan pas ik het aan.
Lees ook:
Positiviteit
Positiviteit
Angst
Ja heerlijk om te horen.
Een oppeppertje!!
Mooi gedicht en het interessante AI verhaal past er heel goed bij.
Pracht verhaal, jammer dat er nog steeds rassenhaat is.