Een film die perfect aansluit bij deze gedachte is “Edward Scissorhands” uit 1990, geregisseerd door Tim Burton. Het verhaal volgt Edward, een kunstmatig gecreëerde man met scharen als handen, die in een afgelegen landhuis woont en niet kan vliegen zoals vogels dat kunnen. Hij voelt zich vaak buitengesloten en onbegrepen door de mensen om hem heen vanwege zijn uiterlijk en capaciteiten.
Net als de hoofdpersoon in deze film worden veel mensen geconfronteerd met hun eigen beperkingen of verschillendheid ten opzichte van anderen. Dit kan leiden tot gevoelens van isolatie en het verlangen naar iets wat buiten bereik lijkt te liggen – zoals vleugels om te kunnen vliegen.
“Edward Scissorhands” benadrukt het belang van dromen als middel om hoop te koesteren en jezelf voor te stellen in een wereld waarin je vrij bent om alles te zijn wat je wilt zijn – zelfs zonder daadwerkelijke vleugels.
Ik vroeg AI om te verwijzen naar een titel, op basis van dit gedicht dat ik schreef. Het levert superleuke verwijzingen op, alleen soms slaan ze de plank een beetje mis. Mocht er om wat voor reden iets geschreven zijn dat echt niet online zou mogen staan, laat me dat dan weten, dan pas ik het aan.
Dat mensen zonder vleugels zijn geboren,
eigenlijk niet in de lucht thuis horen,
laat eigenlijk alleen maar zien,
waarom dromen nodig zijn misschien.
Onze Ziel is vrij, en wil zich uitdrukken op het aardse vlak. Helaas zitten we hier in een aards beperkt lichaam geperst, en ieders omstandigheden zijn anders. Maar we hebben onze eigen missie te vervolmaken: Zelfrealisatie volgens de imput van onze ziel. Het heeft dus geen zin om te vergelijken met andere mensen. Die hebben hun eigen missie. Onze ziel heeft vleugels, maar behoort tot een andere wereld. Helaas, we moeten het doen met de mogelijkheden die ons gegeven zijn, en niet vergelijken met anderen.
Dat is een aardige, leuk en ook wel waar! Bedankt weer!
Ik wil even zeggen, dat ik het zo knap van je vindt dat je elke dag maar weer een gedichtje kan maken.
Dankjewel daarvoor.