Er bestaan natuurlijk wel degelijk ruzies die persoonlijk zijn. Maar de meeste ruzies zijn dat allerminst. Ze zijn meestal het resultaat van twee partijen die een compleet andere taal spreken, en die niet in staat zijn om te begrijpen wat de ander zegt. Ik kwam daar zelf op pijnlijke wijze achter na een verschrikkelijke ruzie die jaren heeft geduurd, en die me heel lang boos en verdrietig heeft gemaakt. Ik kón maar niet begrijpen waarom mij dit werd aangedaan, en waarom ze niet begrepen hoe het zat. Totdat ik me realiseerde dat zij precies dezelfde gedachten hadden. Het maakte dan ook niet uit wie er fout zat, waar het om ging, is dat beide partijen geen hekel aan elkaar hadden, maar simpelweg niet konden begrijpen waarom de andere partij zó onredelijk was. En als dat zo is, wordt er veel gepraat, maar weinig geluisterd. Ruzies zijn negen van de tien keer niet persoonlijk.
Maak een ruzie niet persoonlijk,
want dat is het doorgaans niet.
Onenigheid ontstaat gewoonlijk,
omdat je dingen anders ziet.
Ruzie niet persoonlijk – Dichtgedachten #269
