Zinloos piekeren – Dichtgedachten 1779

Piekeren doen we allemaal wel eens. Daar is op zich niet zo heel veel mis mee. Soms kun je juist door je gedachten herhaaldelijk over iets te laten gaan, tot nieuwe inzichten komen. Duurt het piekeren echt te lang, dan heeft dat een heel negatief effect op je brein. Je maakt hetgeen waarover je nadenkt dan heel groot en raakt verstrikt in je eigen gedachten en dat is een hele vervelende neerwaartse spiraal. Het vervelendste van alles is dat je het probleem niet oplost (voor zover dat op te lossen is), en daarbij ook nog eens de tijd die je nu hebt verspilt aan oeverloos piekeren. Oftewel, je verpest vandaag door de angst van morgen.

Niet piekeren is overigens makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben kampioen piekeren en ik vind niets vervelender dan wanneer mensen zeggen: ‘Dat moet je niet doen!’ Zo’n opmerking maakt niets beter, het geeft me alleen maar meer om over na te denken. Inmiddels heb ik manieren gevonden om m’n hoofd op een ander spoor te zetten. Want niet piekeren is een onmogelijke opdracht. Je hoofd zo volstorten met andere gedachten en (leuke) dingen dat je er even niet aan denkt, lukt al een stuk beter.

Want als ik tegen jou zeg: ‘Denk niet aan een roze olifant, denk niet aan een roze olifant, denk niet aan een roze olifant, denk niet aan een roze olifant, denk niet aan een roze olifant, denk niet aan een roze olifant, denk niet aan een roze olifant’. Heb je nu niet aan een roze olifant gedacht? Zeker wel, maar je was zo druk met proberen om dat niet te doen, dat je even vergeten was waar je daarvoor aan dacht. Probeer niet te stoppen met piekeren, maar vooral te beginnen met iets anders.

Daarover gaat het gedicht van vandaag:

Piekeren over zaken,
die door jou niet te sturen zijn,
is als een zeilboot maken,
in het hart van de woestijn.
(zinloos)

Lees ook:

Relaties

Gedichten

Kracht

Overlijden