Ik schrijf regelmatig gedichten over tegenslag en dat het iets is waar we eigenlijk onterecht tegen vechten. Daarmee bedoel ik niet dat we tegenslag moeten omarmen. Niemand ter wereld zal zeggen: ‘Hoera, wat fijn deze tegenslag, wat zal ik hier veel van leren’. Je hoeft er dus ook echt niet om te staan juichen. Het is echter wel belangrijk om te beseffen dat de wereld vol symboliek zit. Regen staat vaak symbool voor tegenslag, waar zon staat voor voorspoed. Maar teveel van die voorspoed, en alle gewassen zullen verdorren. Je hebt soms toch echt regen nodig om te kunnen groeien, en zonder tegenslag zou je nooit iets leren. Al mag het soms best wat minder ‘regenen’, vind je niet?
Daarover gaat dit gedicht:
Als het regent in je leven,
en alles lijkt heel grijs en grauw,
onthoud dan dat zonder hemeltranen,
in de zon niets groeien zou.
Mooi Martin, “regen” als tegenslag hoort erbij. Bij acceptatie komt altijd iets goeds….”zon”.
Waar de zon stof kan doen opwaaien, spoelt de regen schoon
Mooie metafoor: Regen is tegenslag. Zo had ik het nog nooit gezien. Ik ken wel een uitdrukking als: “Wind tegen”
Goedemorgen Martin,
Dit is weer een hele mooie!
Ik mopper niet, maar voor de natuur mag het wel gaan stromen!
Fijne dag en mooi weekend!