Niets eerlijks – Dichtgedachten #036

Wanneer je onrecht wordt aangedaan, of je maakt iets ergs mee, ben je al snel geneigd te denken dat het oneerlijk is dat je dit meemaakt. 

Waarschijnlijk is dat ook zo. De kans is erg klein dat je deze narigheid verdiend hebt. Of je het nou karma noemt, het lot of iets anders, een geliefde die overlijdt, een nare ziekte of dikke schulden overkomen je niet omdat je als kind wel eens een dropje hebt gestolen uit de snoepschepbakken bij de Kruidvat.

Dingen gebeuren nou eenmaal. Waarom? Niemand die het weet. Heel vaak is er niets dat je eraan had kunnen doen. In de gevallen waarin je er wel iets aan had kunnen doen, heb je dat nu eenmaal niet gedaan. Je kunt dit niet alsnog met terugwerkende kracht veranderen.

Natuurlijk mag je verdrietig zijn, natuurlijk kun je je niet zomaar over een verlies heen zetten. Maar je realiseren dat jij zelf niets had kunnen doen om tot een andere uitkomst te komen, en te weten dat sommige dingen nu eenmaal gebeuren, kan uiteindelijk wel helpen bij de acceptatie ervan.

En wanneer je iets accepteert, hoe pijnlijk ook, kun je daarna veel sterker weer door, en kun je je beter focussen op andere dingen in het leven die ook heel belangrijk zijn.

Dat is de boodschap achter dit gedicht:

De wereld is je niets verschuldigd,
er is niets eerlijks aan het leven.
Zodra je daarvan bent doordrongen,
kun je verdriet een plekje geven.