Als iemand tegen me zegt: ‘as is verbrande turf’, krijg ik de neiging om die persoon te slaan. Ik kan er niks aan doen, ik hou er gewoon van om erover na te denken wat er was gebeurd als ik iets anders had aangepakt, of als iets op een andere manier had plaatsgevonden.
Maar eigenlijk slaat het nergens op. Want het is niet gebeurd, we zullen nooit weten hoe het zou zijn gelopen als het anders was gegaan en het heeft dus eigenlijk niet zoveel zin om daarover na te denken.
Zowel met leuke dingen, zoals: wat nou als die ene persoon ook een oogje op mij zou hebben gehad, als met minder leuke dingen: als ik vijf minuten eerder vertrokken was, was ik misschien bij dit ongeluk betrokken geraakt.
Sommige dingen die bijna gebeurd zijn, zijn zo heftig dat het je leven beïnvloedt. Als je bijvoorbeeld een keer bijna te pletter bent gevallen, of op een haar na aan iets engs bent ontsnapt. Het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar het heeft geen zin om daarmee te blijven zitten.
Daarover gaat het volgende gedicht:
Ja, het hád kunnen gebeuren,
maar dat deed het niet.
Waarom zou je blijven treuren,
om een niet-bestaand verdriet.
Lees ook:
Tegenslag
Toekomst
Hoop
Tegenslag
