In mijn gedichten benadruk ik graag en vaak dat de wereld een betere plek kan zijn als we daar onze uiterste best voor doen. Dat stuit nogal eens op weerstand. Ik begrijp dat wel, er is natuurlijk ook een heleboel ellende in de wereld en mensen kunnen soms echt akelige dingen doen. Dat zal ik nooit ontkennen, maar alles in deze wereld is ontworpen om in balans te zijn, en dat geldt ook voor mooie en minder mooie dingen. Als wij besluiten dat we ons niet meer willen inzetten voor een mooiere wereld, omdat het toch geen zin heeft, dan maken we dat zelf waarheid.
Het is echt niet zo dat je in je eentje de wereld kunt redden. Maar als we allemaal ons steentje bijdragen en ons best doen om er iets van te maken, dan maken vele beetjes een hoop. De wereld is pas niet meer te redden als zij die het beste met haar voor hebben besluiten dat ze daar hun best niet meer voor willen doen. Daarover gaat dit gedicht.
Hallo daar lieve wereld,
zullen we vandaag ontwaken,
met de intentie om er samen,
het allerbeste van te maken?
Lieve wereld – Dichtgedachten #666
