Het blijft voor veel mensen toch ontzettend moeilijk, ‘nee zeggen’. Of het nu gaat om de collectant aan de deur, of een goede vriend of vriendin of familielid die vraagt of je iets wil doen waar je geen zin in hebt. Of erger nog: het nemen van een grote stap in je leven, waar je eigenlijk niet achter staat, omdat je niet de goede woorden kunt vinden om uit te leggen waarom je iets niet wil.
Het probleem zit hem precies daar: onze behoefte om uit te leggen waarom we doen wat we doen. Dat hoeft namelijk meestal helemaal niet. Natuurlijk, als je vandaag besluit om thuis te blijven van je werk, wil je werkgever toch graag wel even weten waarom dat is. Maar als je geen zin hebt om met iemand mee te gaan, als je geen zin hebt om af te spreken, als je geen zin hebt om de collectant aan de deur te woord te staan, dan is ‘nee dank je’ meer dan genoeg.
Het leven is jouw eigen weg, en in de meeste gevallen ben je niemand verantwoording schuldig. Of mensen je dat in dank afnemen? Lang niet altijd, maar ook dat is niet per definitie jouw probleem. Als mensen je keuzes niet respecteren omdat je geen uitleg geeft, en daarom boos worden, dan wil dat niet zeggen dat jij iets fout doet. Mensen hebben er een handje van om van hun probleem, jouw probleem te maken, en daar hoef je niet in mee te gaan.
Het is jouw leven, ga je eigen weg. ‘Nee’ is voldoende. Daarover gaat dit gedicht.
Durf je eigen weg te gaan,
wees niet bang om nee te zeggen.
Je hoeft in dit bestaan,
niet al je keuzes uit te leggen.