Eigen kracht – Dichtgedachten #329

Eigen kracht - Dichtgedachten #329
Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

We krijgen in het leven heel wat voor onze kiezen, en elke keer dat er iets ergs gebeurt, voelt dat als het einde. Heel soms is dat natuurlijk waar, maar in de meeste gevallen val je op de grond, krabbel je weer op, en ga je verder met je leven als een sterker persoon.

Je bent veel sterker dan je denkt, je kunt veel meer hebben dan je denkt, en daar kom je helaas pas achter als het leven je dwingt om dat onder ogen te zien.

Want er zullen momenten geweest zijn in je leven waarop je dacht: ik kan écht niet meer, dit is het maximale dat ik kan hebben. En toen krabbelde je weer op, kreeg je nog een tik, krabbelde je weer op. Of je bleef een tijdje liggen, niet verslagen, wel moegestreden, en uiteindelijk stond je toch weer op.

Want als dat niet zo was, dan was je hier vandaag niet meer geweest om dit gedicht te lezen. Jouw bestaan is het bewijs van je eigen kracht.

Daarover gaat dit gedicht.

Je kent pas je eigen kracht,
en weet hoeveel je kunt verdragen,
als het leven, met al haar overmacht,
besluit bewijs daarvan te vragen.

9 reacties op “Eigen kracht – Dichtgedachten #329

  1. Ingrid Jansen zegt:

    Het is maar al te waar. Soms vraag ik mij af: Is dit nu het Doel waarvoor wij leven? Bewustijnsniveau vergroten? En.. als we dat geconcludeerd hebben, daar een “geestelijk” vinkje achter te zetten?

  2. Ria van Bruchem zegt:

    Dit is zo waar Martin. Toen ik het aan het lezen was moest ik er bij huilen. En inderdaad mijn kinderen zeggen iedere keer ben zo trots op jou mam ,je doet het heel goed..
    En daar wil ik ook voor verder en zeker voor mijn kleinkinderen..
    Bedankt voor dit mooie gedicht .
    Lieve groet van mij Ria.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *