Je kan soms denken: is dit het nou? Ben je tevreden met waar je bent, in je privéleven, je werk, je vriendengroep, noem maar op? Het kan geen kwaad om af en toe eens stil te staan bij waar je bent en hoe het gaat.
Er is niets mis met ambitie, zeker niet. Maar heb jij soms het idee dat je iets te ver doordraaft?
Het is namelijk heel makkelijk om vooral te focussen op wat je niet hebt. Je hebt waarschijnlijk geen Ferrari op je oprijlaan van een kilometer naar je landhuis. Maar wil je dat? Als je een ov-chipkaart hebt en in een leuk huisje of appartementje woont waar je je thuis voelt, is dat niet iets waar je heel gelukkig van kan worden?
Misschien draag jij minder dure kleren dan je collega’s. Maar het kan zijn dat daar tegenover staat dat jij iedere avond met je gezin aan de eettafel zit, je kinderen in bed kan stoppen en in het weekend met ze op pad kan gaan. Terwijl die collega’s hun dure kleren kunnen veroorloven omdat ze continu werken, altijd in de stress zitten en amper tijd hebben om met hun kinderen te spelen.
Het gaat er niet om hoe een ander zijn of haar leven leidt. Het gaat erom hoe jij het jouwe hebt ingericht en of jij tevreden bent. Want als je iets wilt ‘verbeteren’, is de kans groot dat je er iets anders voor moet opgeven. En het is de vraag of je er dan daadwerkelijk op vooruit gaat.
Dat is de boodschap achter dit gedicht:
Wachten op perfectie,
draait vaak uit op een deceptie.
Er is vaak niet veel mis,
met hoe het nu al is.