Wanneer je een dierbare verliest, dan heeft dat een grote impact op je leven. Als die dierbare ook nog eens je levenspartner is, dan verandert de volledige dynamiek van je leven. Alles dat je ooit samen deed moet je nu alleen doen, je thuissituatie wordt volledig omgegooid. Verandering is altijd moeilijk, maar dat geldt in het kwadraat wanneer je tijdens die periode van verandering niet kan leunen op de belangrijkste persoon in je leven, simpelweg omdat hij/zij er niet meer is. En juist dat zijn de momenten waarop je je realiseert dat stilte niet alleen de afwezigheid van geluid is, maar ook iets kan zijn dat heel erg aanwezig is. Zo aanwezig zelfs dat het je functioneren in de weg staat en dat het je hele leven overneemt. Daarover gaat dit gedicht:
In de leegte van mijn tranen
en de echo van gemis,
laat jouw afwezigheid me horen,
hoe oorverdovend stilte is.
