In de 19e eeuw leefde er een rijke boer genaamd John in het Amerikaanse Midwesten. Hij had een prachtige boerderij met uitgestrekte velden vol bloemen en gewassen. John was echter zo gefocust op zijn succes en genoot alleen maar van de zonneschijn die zijn land overvloedig ontving.
Op een dag werd het gebied getroffen door langdurige droogte, gevolgd door hevige regenval. De andere boeren waren voorbereid en hadden drainagekanalen aangelegd om hun gewassen te beschermen, maar John had dit nooit gedaan omdat hij dacht dat hij altijd geluk zou hebben met het weer.
De regen bleek onvermijdelijk te zijn en overstroomde Johns velden, waardoor al zijn bloemen werden weggespoeld. Zijn oogst mislukte volledig terwijl andere boeren nog steeds konden profiteren van hun gezonde gewassen.
John realiseerde zich toen dat hij blindelings vertrouwde op de zonneschijn zonder rekening te houden met de kracht van regen. Hij leerde waardevolle lessen over voorzorgsmaatregelen nemen tegen mogelijke tegenslagen in plaats van alleen afhankelijk te zijn van voorspoed.
Vanaf die dag begon John drainagekanalen aan te leggen om toekomstige schade aan zijn landbouwgrond te voorkomen – een belangrijke les geleerd uit deze waargebeurde anekdote uit onze geschiedenis.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Als je alleen maar van de zon geniet,
en nooit de kracht van regen ziet.
Dan sta je strakjes in de zonneschijn,
in een veld waar nooit meer bloemen zijn.
Het voorbeeld uit de geschiedenis heb ik opgezocht met behulp van AI. Ik lees dat natuurlijk nog even door, maar met 31 gedichten per maand mis ik soms nog wel iets. Mocht het niet accuraat zijn, of om andere redenen de plank misslaan, laat me dat dan weten, dan pas ik het aan.
Lees ook:
Hoop
Hulp vragen
Geluk
Gedichten
Ik ben geen fan meer van de zon sinds een ongeluk mijn filter heeft vernield en zonlicht pijnlijk is geworden.
Maar ik houd ook niet van de regen.
Mooie grijze dagen, zodat niet alle gordijnen dicht hoeven. Er lijken er steeds meer te komen.
Natuurlijk begrijp ik dat de meeste mensen van het licht en de warmte van de zon houden!
Met optimisme vooruit stormen, zonder enige kennis van zaken is niet aan te bevelen. Het kan wel eens nodig zijn de “Terugtocht” te aanvaarden in het leven. Weinigen kunnen dat. Een mooi voorbeeld is het boek : De Anabasis (De tocht naar het binnenland) beschreven door Xenophon die meereisde als oologsverslaggeven toen Alexander de Grote tegen het Perzische Rijk optrok, omstreeks 400 v. Chr. Er volgde namelijk …de Tocht naar de Kust…een rampzalige onderneming. De Geschiedenis geeft voorbeelden. De tijd verstrijkt, maar de neigingen van de mens in zijn overmoed, blijven hetzelfde.
Goedemiddag Martin,,
In een woord, prachtig!
Fijne dag!
Groetjes Nel Vis
Dat is waar, de zon vind ik toch fijner. Mooi gedicht.
Heel mooi gedicht dit geld ook voor mensen die in weelde baden een als er dan een tegenslag komt kunnen ze geen kant op daar moest ik aan denken bedankt voor je mooie gedichten
Mooie anekdote ui de geschiedenis. Regen is nodig voor de natuur maar mijn voorkeur gaat toch uit naar zonnige dagen.
Zo waar
Mooi gedicht! En helemaal waar.
Mooi!!!!
Goedemorgen Martin. We hebben regen en zon nodig.
Wat een prachtig gedicht.