Ik herinner me nog heel goed dat mijn psycholoog eens tegen me zei: ‘Je gebruikt echt heel veel het woord ‘moeten’. Wanneer gaan we het eens hebben over ‘willen?’. Dat was natuurlijk niet leuk om te horen, want het was de kern van de problematiek. Ik kan soms zo bezig zijn met de dingen die (in mijn perceptie) moeten, dat ik vergeet bezig te zijn met de dingen die ik wil en daar ben ik niet alleen in.
In het leven van alledag is het soms heel moeilijk om even op de rem te trappen en jezelf af te vragen: wat wil ik eigenlijl, wat zijn mijn wensen? Dat is begrijpelijk, maar ook heel zonde, want het moment waarop je wel de tijd krijgt om op de rem te trappen komt meestal niet vanzelf, dat zul je echt zelf moeten forceren. Het helpt mij altijd om het even op te schrijven, en zorgen dat het op een plek hangt die ik regelmatig zie. Zodat ik elke dag even onder ogen krijg wat het is dat ik zou willen, waardoor ik automatisch beslissingen neem die daar meer naartoe sturen.
Probeer niet alleen in je plichten te blijven hangen, maar ook te doen waar je gelukkig van wordt.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Vergeet niet om je verlangen,
af en toe aandacht te geven.
Blijf niet alleen in plichten hangen,
bestaan is meer dan overleven.
Eigenlijk zouden we een soort “Buzzertje” in ons hoofd moeten kunnen installeren dat een signaal geeft wanneer we “HET” (dat “moeten”) weer willen gaan doen. Een signaal dat zegt: “He, je doet het weer” Misschien is het aan te trainen door het proberen te visualiseren vlak voordat je gaat slapen. Het hoeft maar heel kort, maar krachtig. Ook belangrijk dat je dan het geluid van het buzzertje hoort. Succes!