Dan nog kwam ik je zoeken – Dichtgedachten 913

Liefde en relaties kunnen soms heel erg moeilijk zijn. Tegelijkertijd zijn ze ook heel eenvoudig. Als je van iemand houdt, écht van iemand houdt, is er niets of niemand die je bij die persoon weg kan houden. Misschien zit die persoon aan de andere kant van de wereld en kun je er niet naartoe. Dan schrijf je brieven, bel je, heb je videogesprekken enzovoort.

Je hoort het zo vaak in moeizame relaties, dat er allemaal excuses zijn waardoor de één geen tijd heeft voor de ander, waardoor het afspreken moeizaam gaat, waardoor problemen niet opgelost worden enzovoort. Ik denk dan altijd: ‘Als jullie echt gek op elkaar waren geweest, dan hadden jullie wel een manier gevonden.’ Kortom de vraag waar alles om draait is: hoeveel heb je voor die ander over.

Relaties kunnen ingewikkeld zijn door de dagelijkse dingen, maar liefde? Liefde is helemaal niet ingewikkeld. Als je van iemand houdt, doe je álles om bij die persoon te zijn en houdt niets je tegen. Linksom of rechtsom. Dat lukt niet altijd op de manier die je voor ogen had en je moet er soms ingewikkelde mouwen aan passen. Maar liefde overwint alles, daar ben ik heilig van overtuigd.

Daarover gaat het gedicht van vandaag:

Al had het leven jou verscholen,
in haar allerengste hoeken,
zou ik voor eeuwig angstig dolen,
dan nóg kwam ik je zoeken.

Lees ook:

Tegenslag

Zelfvertrouwen