In de late jaren ’80 was er een jonge man genaamd Howard Schultz die werkte voor een klein koffiebedrijf in Seattle, genaamd Starbucks. Hij had een visie om het bedrijf uit te breiden en koffiehuizen te creëren zoals hij die in Italië had gezien. Echter, de eigenaren van Starbucks waren het niet eens met zijn idee en weigerden het plan. Schultz, niet ontmoedigd door de afwijzing, besloot zijn baan op te zeggen en zijn eigen koffiebedrijf op te richten. Na een paar jaar had hij genoeg succes om Starbucks te kopen van de oorspronkelijke eigenaren. Ondanks de tegenslagen in zijn verleden, vertrouwde Schultz op zijn visie en bouwde hij een wereldwijd koffie-imperium op uit de puinhopen van zijn eerdere mislukkingen.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Wat er ook ligt in je verleden,
durf er blind op te vertrouwen,
dat je uit de puinhoop van het heden,
een mooie toekomst op kunt bouwen.
Het voorbeeld uit de geschiedenis heb ik opgezocht met behulp van AI. Ik lees dat natuurlijk nog even door, maar met 31 gedichten per maand mis ik soms nog wel iets. Mocht het niet accuraat zijn, of om andere redenen de plank misslaan, laat me dat dan weten, dan pas ik het aan.
Lees ook:
Geluk
Tegenslag
Gedichten
Ik heb de zaak in Seattle bezocht. De eerste Starbucks bestaat dus nog steeds.
Het bijbehorende verhaal kende ik niet. Maar in Seattle gebeuren meer bijzondere dingen, zoals het kantoor van Microsoft, dat voor miljoenen steun geeft aan goede doelen.
Wist ik ook niet dat verhaal van Starbucks. In ieder geval…ik ben nu 78, en het leven met mijn vallen en opstaan , goede en foute keuzes heeft me Hier in het Nu
gebracht. Dan moet ik daar toch tevreden mee zijn? Als we dat Hier en Nu eens ontdoen van alle Projekties van andere mensen, die natuurlijk het beste met ons voor hebben…….dan ZIJN we Nu en Hier, zonder toevoegingen als….Ja maar…. enz.
Zonder toevoegingen, daar gaat het om. Dan heb je een Zee van Ruimte om je eigen Toekomst in te stappen. En wel…Zonder het Getrek en Geduw van andere mensen, die uiteindelijk alleen maar in de Toeschouwer Modus zitten. We kunnen alleen maar Zelf die stap vooruit zetten. En…Ja maar, als….gepraat fungeert alleen maar weer als barriere, en resoneert vaak aan het stemmetje in je hoofd. En… dat stemmetje heeft in het verleden steeds meer volume gekregen, maar….dat stemmetje was …juist: van Anderen. Tijd om de knop op UIT te zetten. Ik wens je een toekomst in je Eigen Energie Veld. (EEV) We doen toch altijd aan afkortingen?
War n mooie overweging heb je hier geschreven Ingrid. Ik ga het nog n paar keer lezen zodat het nog mooier binnenkomt.
Sorry, ik ben 83. Ik heb niet zo veel vertrouwen meer in de toekomst. Ik zie het toch wel somber in voor mijn kinderen/kleinkinderen(58, 57, 52, 26, 23, 19 en achterkleinkind bijna 1 jaar) Ik denk nu vaak: ik ben aan het begin van de WO2 geboren zal ik doodgaan aan het begin of eind van WO3??? Ik laat het niet blijken dat ik geen vertrouwen heb, want dat helpt er niet aan. Ik wens je een prettige positieve dag!!🙂.
Heel mooi en sterk gedicht.
Nooit te oud om te proberen.
Goede les deze keer. En wat een bijzonder verhaal van Starbuck’s dat zullen weinig mensen weten.