Schrijf ik alleen dit gedicht, en zeg ik er niets bij, dan zijn daar heel veel mensen door beledigd. Bijvoorbeeld omdat er mensen zijn die fulltime mantelzorger zijn voor hun partner of ouders. Ik snap heel goed dat je dan het gevoel hebt dat je onmisbaar bent, want als jij het niet doet, wie gaat het dan doen?
En toch, is niemand onmisbaar. Ook niet in de situatie hierboven. Want als jij niet goed voor jezelf zorgt en daardoor stort je zelf op een gegeven moment in elkaar (of erger nog, je bent er niet meer), zal er toch echt een oplossing moeten komen voor de dingen die jij deed. En het wrange is: die oplossing komt er dan ook, simpelweg omdat dat niet anders kan.
Het vervelende daarbij is dat het misschien niet de oplossing is die jij voor ogen had, maarja, jij bent er niet meer, en je hebt daar geen controle over. Is het dan niet veel handiger om te zoeken naar een oplossing nu je er nog wel bent, en nu je nog wel controle hebt over je leven?
Niemand is onmisbaar, maar helaas zul je daar zelf niets meer van merken als je er niet meer bent. Misschien fijner om het niet zo ver te laten komen, en toch een manier te zoeken om wat meer te genieten van je leven.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Ook zonder jou gaat alles door,
wees je daarvan bewust.
Niemand is onmisbaar hoor,
dus neem een dagje rust.
Lees ook:
Geluk
Omdenken
Gedichten
Zo is het precies , ik denk daar te kort aan. De wereld draait ook als je eens niet kan.
Heel toepasselijk en precies vandaag, hoogst waarschijnlijk heb ik een beetje verlichting kunnen vinden in het mantelzorgen
Het is nooit goed om het uiterste einde van een polariteit op te zoeken. Ieder uiterste draagt het zaad al in zich
van het tegengestelde. (Zie symbool Yin/Yang) En we moeten ons ook niet gaan inbeelden dat we zo belangrijk zijn dat alles van ons afhangt. We moeten niet aan een soort van Moeder Theresa Syndroom gaan lijden. We leven in een wereld van Polariteiten/Tegenstellingen. Het beste is de Middenweg, en dat moet je zelf bijstellen. Zo van….beetje naar links…beetje naar rechts….Go with the Flow…
Toen ik tegen mijn moeder op haar sterfbed zei dat ik haar niet kon missen was haar antwoord:” Iedereen kan gemist worden, het kerkhof ligt er vol van.” …
Waar en mooi gezegd
Deze woorden bevestigen wat ik al lang weet/voel, nu blij dat ik ze lees maar niet uitspreekt. Zo dringen ze tot mezelf door…dank om ze te delen!
Een waar gedicht, dus vandaag maar even een dagje niets moeten
Zo waar, maar helaas vergeet ik het steeds weer. Maar gelukkig wijs jij me weer eens terug…. dankjewel.
Niemand is onmisbaar. Dat is waar. Maar een moeder van kleine kinderen kan toch vreselijk moeilijk gemist worden en als die wegvalt, dan is het leed vaak niet te overzien.
Goedemiddag Martin,
Hij is weer heel duidelijk voor mij.
Tien jaar geleden overleed plotseling mijn man.
Meestal doe je de dingen over en weer en nu alles zelf al tien jaar
en het is allemaal gelukt.
Fijne dag daar!
Wat heb je weer helemaal gelijk. En het is zó goed dat nog eens hardop te zeggen: zoek een oplossing nu jij er nog wel bent. Wijsheid die enorm veel mensen beter goed tot zich door mochten laten dringen.
Dankjewel voor weer een mooi en erg nuttig inzicht.