Soms doe je enorm je best, maar dingen lukken gewoon niet. Er is niet per se een reden voor. Het is niet zo dat je het niet kan, of dat je het niet wil. Op een of andere manier gaat het gewoon niet zoals je het voor ogen had.
Je kunt daar enorm gefrustreerd van worden, want waarom lukt het nou niet gewoon? Door die reactie verlies je vaak de mogelijkheid om rustig te kijken naar wat je aan het doen bent en wat er misgaat, en dat werkt nog minder constructief.
In plaats daarvan erbij stilstaan dat het niet werkt, en denken: ‘Goed, op deze manier lukt het dus niet. Wat zijn de alternatieven?’ gaat vaak al veel beter. Je neemt dan de rust om verder te kijken en neemt geen overhaaste beslissingen. Dan zul je op een gegeven moment een oplossing vinden die je nooit gevonden had als je was blijven vasthouden aan je oorspronkelijke plan.
Daarover gaat dit gedicht:
Als je besluit te accepteren,
dat het niet gaat zoals je hoopt,
dan zul je je realiseren,
dat álles soepeler verloopt.