Ben je altijd de aardigste versie van jezelf? Ben je altijd onberispelijk gekleed, houd je je altijd aan afspraken en ben je nog nooit uit je slof geschoten? Als je op alles hierboven bevestigend kunt antwoorden, dan hier nog een vraag: ben je gelukkig?
Soms is het nou eenmaal nodig om uit te vallen tegen iemand zodat je je frustratie kwijt kan en je daarna weer met een schone lei verder kunt.
Soms is het nodig om voor jezelf te kiezen en een afspraak af te zeggen en in je huispak op de bank een film te kijken met een mok chocomel.
Want als je altijd maar bezig bent om voor de buitenwereld een perfect plaatje te vormen, is de kans groot dat je negeert wat je daadwerkelijk nodig hebt.
En natuurlijk is het fijn om aardig gevonden te worden en er mooi uit te zien. Maar als iemand over je grenzen heen gaat, kun je die aangeven. En als je mascara is uitgelopen omdat je tijdens een regenbui in de plassen hebt gesprongen, zijn de vlekken een bewijs van het feit dat je leeft. Niet van het feit dat je een sloddervos bent (of misschien ben je dat wel. Ook prima, toch?)
Dat is de boodschap achter dit gedicht:
Streef niet naar perfectie,
daar word je niet gelukkig van.
Wees de versie van jezelf,
waar je het best mee leven kan.