Liegen vind ik een van de ergste dingen die je kan doen. Iedereen maakt fouten, ik ook, en meestal zijn de gevolgen wel te overzien. Als je tegen mij zegt dat je iets fout hebt gedaan en niet weet hoe je het moet oplossen, dan zal ik er alles aan doen om je te helpen met je probleem. Maar als je niets zegt en met lede ogen toeziet hoe van alles in de soep dreigt te lopen, vind ik dat vreselijk.
Als ik nieuwe mensen ontmoet, zie ik graag het goede van ze. Je kan allerlei fouten maken, als je er maar van leert. Maar als je tegen me liegt, dan vertrouw ik je niet meer en het is nog maar de vraag of dat vertrouwen dan ooit nog terugkomt.
Uiteraard zijn er verschillende gradaties van liegen. Iedereen dikt weleens een verhaal aan om het wat spannender te maken. Een klein leugentje om een ander niet te kwetsen, daar maak ik me ook wel schuldig aan. Als iemand bijvoorbeeld vol trots komt vragen wat ik van z’n nieuwe schoenen vind, ga ik echt z’n humeur niet verpesten door te zeggen wat ik werkelijk vind.
Maar als je liegt over zaken die grotere gevolgen hebben, waar andere mensen de dupe van kunnen worden, dan kan ik daar niet tegen.
Dat is de boodschap achter dit gedicht:
Leugens maken diepe wonden,
die nooit helemaal genezen.
Als het vertrouwen is geschonden,
is de twijfel voorgoed gerezen.